১৯
ৰক্ষা পাওঁ; আৰু তোমাৰ লগৰিয়া হৈ থাকিম,আৰু তোমাৰ আপদ কালত ময়ো উপকাৰ কৰিম। কিন্তু এতিয়া তোমাৰ উপকাৰ কৰিব পৰা সমৰ্থ আছে, সদায় পৰৰ উপকাৰ কৰা তোমাৰ উচিত হয়, যি হেতুক পৰক উপকাৰ কৰাৰ পৰা অনেক পুণ্য অৰ্জা যায়, আৰু আতুৰ প্ৰাণীৰ উপকাৰ অবশ্যই কৰিব লগা। যেনেকৈ ৰোগ নাইকিয়াক ঔষধ দি উপকাৰ কৰা অনৰ্থক হয়, কিন্তু ৰোগী লোকক ঔষধ দিয়াহে সাৰ্থক হয়। এতিয়া ময় অনাহাৰত বৰ কষ্ট পাইছোঁ, খাবলৈ দি মোৰ দুঃখ গুছুৱা। শামুক ভঙ্গা চৰাই ভাতি দয়ালু, বগলিৰ এই ৰূপ প্ৰবঞ্চনা কথাত একো দোষ বিচাৰ নকৰি আশ্ৰয় লোৱা যেন জানি, বকক প্ৰতিপাল কৰিবলৈ ধৰিলে। কিছু দিনৰ পাছত বৰ বৰষুণ হোৱাত পানীৰে বিল ভৰপুৰ হল, তাতে বকে জলৰ পৰা মাছ ধৰি খায় প্ৰবৰ্ত্তিলে। কিন্তু শামুক ভঙ্গাই সৰহ পানীৰ নিমিত্তে মাছ খাব নোৱাৰি চিত্ততে ভাবিলে, ময় যি বগলিৰ উপকাৰ কৰি থৈছোঁ, সি এতিয়া আমাৰ উপকাৰ অৱশ্যে কৰিব। বকে উপকাৰ কৰা দূৰে থাকোক, সি সদায় শামূক ভঙ্গাৰ কিমান দোষ তাকেহে চাবলৈ ধৰিলে; পাছে কেনো দোষ নেপায় বুলিলে, হেৰা শামুক ভঙ্গা, তুমি অকাৰণে নাচি থকা আমাৰ সহনীয় নহয়। এতেকে তোমাৰ নিমিত্তে ময় এই ঠাই এৰিলোঁ, ইয়াকে বুলি বকে আন বিললৈ উৰি গল; তাতে শামূক ভঙ্গা খাবলৈ নেপায়ে মৰিল।
ইয়াৰ অৰ্থ এই।
ফালেঙ্গি দুৰ্জ্জন লোকে নিজৰ দুঃখৰ কালত আনৰ
