এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮২
শ্ৰীশঙ্কৰ মহাভাগৱত
অনিচ্ছায়ে সবাকো ক্ষণেকে এৰে দুখে।
পৰে তম নৰকত হৰি পৰাম্মুখে॥ ৩৫৮
মহামূঢ়মতি যাৰ পূৰ্ণ অহঙ্কাৰ।
ভকতক পাইলে সিটো হৈবেক নিস্তাৰ॥
যিটো তত্ত্বজ্ঞানী সদা হৰিকেসে স্মৰে।
সুধিবে নলাগে সিটো আপুনি নিস্তৰে॥ ৩৫
নুহি অতি মূৰ্খ কিছু শাস্ত্ৰ আছে জানি।
ভকতিক নধৰে নুহিকে তত্ত্বজ্ঞানী॥
সিটো মধ্যবৰ্ত্তী সব যাইবে অধোগতি
নেড়ায় কোটি কল্পতো মৰণ উতপতি॥ ৩৬০
মূৰ্খো নোহে জ্ঞানো নাই বাঞ্ছে স্বৰ্গ পথ।
চাৱে মাত্ৰ ধৰ্ম্ম অৰ্থ কাম মনোৰথ॥
নাহি উপশান্তি তাৰ ক্ষণেক হিয়াৰ।
কবে সিটো চিত্ত বিঘাতন আপোনাৰ॥ ৩৬১
অজ্ঞানক জ্ঞান বুলি মানিয়াছে মতি।
সিটো আত্মঘাতকীৰ শুনা যেন গতি॥
আনো আত্মঘাতী সৰ যৈত আছে পৰি।
সেহি অন্ধ নৰকক সিয়ো যায় লড়ি॥ ৩৬২
কতবা বৰিষ ভুঞ্জে নাহিকে নিস্তাৰ।
হৰি বিমুখৰ নাই যাতনাৰ পাৰ॥
শুনিলাহা অভকতে যেন পাৱে গতি।
সমস্তে কহিলো তাক তোমাত সম্প্ৰতি॥ ৩৬৩
