এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৮
শ্ৰীশঙ্কৰ মহাভাগৱত
তোমাৰ মায়ায়ে অন্ধ নিবিচাৰে ভাল মন্দ
কি কহিবো দেৱ বিচেষ্টাক॥
ভকতে তোমাত গয় তিলেকো নকৰে ভয়
আপুনি ৰক্ষক তুমি হৰি।
নিশ্চয়ে কহিলো সাৰ ইন্দ্ৰ আদি দেৱতাৰ
বিঘ্নিৰ মুণ্ডত দেই ভৰি॥২৫২
তোমাত নকৰে ৰতি তপতেসে কৰে মতি
শুনা যেন তাহাৰ অৱস্থা।
ক্ষুধা তৃষ্ণা মোহ কাম অপাৰ সাগৰ সম
সি সবকে তৰয় সৰ্ব্বথা॥
তথাপিতো মূঢ়মতি ক্ৰোধে বশ হুয়া আতি
গো-খোজত যেন মজে পাছে।
তপ ধৰ্ম্ম ব্ৰত কষ্ট ব্যৰ্থে সবে কৰে নষ্ট :
তাত পৰে কোন মন্দ আছে॥২৫৩
যেন মাথে ৰোজা লৈয়া আথা জলে নামে গৈয়া
উটে বোজা নপাৱে উমান॥
সেহি মতে দান ব্ৰত জন্মাবধি কৰে যত
ক্ৰোধে কৰে সবাকো নিৰ্য্যাণ॥
তোমাত বিমুখ যিটো জীৱন্ততে মৰা সিটো
আত্মঘাতী পৰম দুৰ্ম্মতি॥
আমি হেৰা নমাই মাথ প্ৰণামো জগত নাথ
জন্মে জন্মে তুমি হৈবা গতি॥২৫৪
