এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৪
শ্ৰীশঙ্কৰ মহাভাগৱত
যদ্যপি আছন্ত ইটো জগত বিয়াপি।
নোচাৱে দেহৰ দোষে তাহাঙ্ক তথাপি॥১৮৯
জ্ঞান মাত্ৰ ৰূপ নিত্য নিৰঞ্জন কায়।
থাকা সৰ্ব্বকালে সৰ্ব্ব দেহতে সদায়॥
ইন্দ্ৰিয়েসে কৰে তাঙ্ক বিবিধ ভাবনা।
যেন এক প্ৰাণ তাৰ বিবিধ কল্পনা॥১৯০
নাহিকে বিকাৰ যাৰ সদা সুখময়।
তাহাঙ্ক জানিলে পাপ তাপ হোৱে ক্ষয়॥
ভকতৰ পৰম সুহৃদ প্ৰাণ সম।
তাহাঙ্কে বোলয় ব্ৰহ্ম জানা নৃপোত্তম॥১৯১
ইন্দ্ৰিয়ৰ বলে ৰাজা জন্মৰ বিকাৰ।
আত্মাৰ বিকাৰ নাই জানিবাহা সাৰ॥
ইহাৰ দৃষ্টান্ত এক কৰোহো প্ৰকাশ।
তোমাৰ হৈবেক তেবে সংশয় বিনাশ॥১৯২
মনুষ্যাদি চতুৰ্ব্বিধ প্ৰাণীৰ দেহত।
জীৱৰ সহিত প্ৰাণ থাকে অবিৰত॥
দেহৰ আছয় দোষ ব্যভিচাৰ সিদ্ধ।
কতো বাল্য কতো যুবা কত হোৱে বৃদ্ধ॥১৯৩
দেহতে থাকয় প্ৰাণ নাহি ব্যভিচাৰ।
সেহি মতে নাহি ইটো আত্মাৰ বিকাৰ॥
জাগৰণ কালে যিটো নিদ্ৰা উপগতে॥
অহঙ্কাৰ জিনিয়া থাকয় একমতে॥১৯৪
