পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/৯৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯১
বসন্ত।


চাপৰি।

মানুহৰ সমাগম নিচেই বিৰল,
 জাঁওবন ইমূৰে সিমুৰে,
ওচৰ গাঁৱৰ পৰা ঘাটলৈ অহা
 ছোৱালীবিলাক তাতে ফুৰে।

বতাহ বলিলে তাত সো-সো কৰা শুনি
 মন মোৰ থিৰ হৈ ৰয়,
সীতাৰ চুলিৰ গাত বহু সুৰ বাজে
 যদি তাত ধীৰ বায়ু বয়।

বছৰি নতুন গছ, বান পানী আহি
 ধুই নিয়ে গোটেই চাপৰি;
ওচৰেদি নাও যায়, মন যায় মোৰ
 থাকোঁ যেন চাপৰিতে ফুৰি।


বসন্ত।

জিলমিল নিয়ৰৰ লোকাপাৰ পিন্ধি
মাৰাহি ভুমুকি তুমি উষাৰ কালত,
 কেউ পিনে জগতৰ
 ৰমণীয় কাননৰ
ফল ফুলে দেখা দিয়ে তোমাৰ লগত।