এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯০
নিবেদন।
পথাৰে উশাহ লয়,
লগত সুগন্ধ বয়,
পেঁপা বাজে, অলপো নৰয়;
চৰায়ে ৰঙ্গেৰে গায়,
কৰে গৈ ভোমোৰাই
ফুলনিতো তাৰে অভিনয়।
গৰখীয়া গৰু লৈ আহোঁতে উলটি
গায় আহে ৰঙ্গ মনে বসন্তৰ গীত,
বুৰাই ধূলিয়ে মুখ গৰুৰ খোজৰ,
হেৰায় হাতৰ গৰু আহি পদূলিত,
তেও তাৰ কাণসাৰ অলপো নেথাকে,—
মন গৈ ক’ৰবাত থাকে।
যেনি যাবা হুঁচৰিৰ মাতকে শুনিবা
ঠন ধৰা ডুবৰিক গছকি ফুৰিবা,
কপৌ ফুলত আহি
গছৰ ডালত বহি
বতাহে ৰঙ্গেৰে চুমা খায়,
বিহুৱে জীৱন নতুনায়।
⸻
