এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৮
নিবেদন।
পুৱা আৰু গধূলিত ছঁয়া দীঘলীয়া,
দুপৰীয়া চুটি হই পৰে;
প্ৰণয়ৰ আদি অন্ত তিৰোতাৰো সেয়ে,
মাজ ভাগ সেও হই পৰে।
ভাবি চোৱা আইদেও, কি দশা তোমাৰ,
তোমালোক ছঁয়া মাথোঁ বুজিবা আমাৰ।
⸻
আকৰ্ষণ।
দুটি বস্তু আঁতৰত টনাটনি কৰে
নেথাকে আঁজোৰ আৰু ওচৰ চাপিলে,
সেইদৰে দুটি প্ৰাণ, আঁতৰৰ পৰা
মিলো মিলো, কিন্তু শেষ মিলিব পাৰিলে।
যিডালি জৰীয়ে টানি ওচৰ চপায়,
চাপে মানে সেই জৰী ঢিলা হৈ যায়,
দুয়ো আহি লগ লাগি পৰিব যেতিয়া
জৰীৰ নেথাকে একো কামেই তেতিয়া।
⸻
পেঁপা।
শুনিছোঁ পেঁপাৰ মাত পথাৰৰ পৰা,
ৰঙ্গা বেলি মাৰ যায় যায়,
আহিছে গৰুৰ জাক পথৰুৱা বাটে,
ওচৰত গৰখীয়া নাই।
