পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/৯২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৬
নিবেদন


চকুৰ কাণৰ তৃপ্তি সকলোৱে
সদাই বিচাৰি ফুৰে—ক’ত পায়;
নিজে সুখ লয়, তাৰ পৰা কেৱে
অপকাৰ হ’ল অলপো নেপায়।

ফুলদৰা মই চাওঁ প্ৰাণ ভৰি
হাতেৰে নোছোঁও এপাহিও তাৰ,
নুদুষিবা মোক দোষাৰোপ কৰি
নহওঁ সীমাৰো ফুলনিৰ পাৰ।

ধুনৰ প্ৰশংসা প্ৰকৃতি-লক্ষণ,
ধুন সকলোৰে উমৈহতীয়া;
সকলোৰে বাবে ধুনৰ সৃজন—
নহয় থকাৰ অকলশৰীয়া।


ৰূপহী।

আঘোন মহীয়া ধান গাত ৰদ সানি
হাঁহি আছে পথাৰত সোণালী ৰঙ্গেৰে
ঘৰৰ জীয়াৰী আহি লৈ কাচি খনি
দাইছেহি পকা ধান মন উলাহেৰে।