পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/৭৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৩
ৰঙ্গিলা ৷


ৰঙ্গিলা ৷

“কেলেই নো, আই! তই হুমুনিয়া’ কাঢ়ি
 চকু-পানী ৰিহাৰে মচিলি,
নাই তাত আন একো, কলাপুলি এটি,
 তাকে দেখি কিয়নো কান্দিলি?”

ৰঙ্গিলাই এইদৰে মাকক ক লত
 কান্দি কান্দি মাকে দিলে মাত,—
“বহু দিন হৈ গ’ল তোৰ ককায়েৰে
 ঠাই আহি ললেহি ইয়াত।

“তেতিয়া আছিলি তই নিচেই কেঁচুৱা,
 ককায়েৰ সাত-বছৰীয়া,
দুদিন জ্বলে যায় প্ৰাণ-বায়ু এৰি
 হ’ল আহি অকলশৰীয়া।

"তই ওপজোতে তাৰ অপাৰ সন্তোষ,
 থাকে বহি তোৰ ওচৰতে;
তই যদি কেতিয়াবা কান্দিবি-কাতিবি
 পৰে আহি তোৰ ওপৰতে।