এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৩
ৰঙ্গিলা ৷
ৰঙ্গিলা ৷
“কেলেই নো, আই! তই হুমুনিয়া’ কাঢ়ি
চকু-পানী ৰিহাৰে মচিলি,
নাই তাত আন একো, কলাপুলি এটি,
তাকে দেখি কিয়নো কান্দিলি?”
ৰঙ্গিলাই এইদৰে মাকক ক লত
কান্দি কান্দি মাকে দিলে মাত,—
“বহু দিন হৈ গ’ল তোৰ ককায়েৰে
ঠাই আহি ললেহি ইয়াত।
“তেতিয়া আছিলি তই নিচেই কেঁচুৱা,
ককায়েৰ সাত-বছৰীয়া,
দুদিন জ্বলে যায় প্ৰাণ-বায়ু এৰি
হ’ল আহি অকলশৰীয়া।
"তই ওপজোতে তাৰ অপাৰ সন্তোষ,
থাকে বহি তোৰ ওচৰতে;
তই যদি কেতিয়াবা কান্দিবি-কাতিবি
পৰে আহি তোৰ ওপৰতে।
