পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/৭৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭
সেৱা৷

যি ঘৰত তুমি গই খোপনি পিটিবা
 সেই ঘৰ থান থান হয়,
তোমাৰ তাপত কেওঁ থাকিব নোৱাৰি
 ভাই বন্ধু যায় দূৰলৈ।

অকালতে বুঢ়া কৰা যাক ধৰা তুমি,
 এৰি গুচি টোপনিও যায়,
একোকে নেপায় ভাল, নুশুনে বুজনি,
 অশান্তৰে জীৱন কটায়।

সেৱা।

নোৱাৰি বুজাব ভাব মুখৰ কথাৰে
কথা মাথোঁ ফিৰিঙ্গটি মনৰ ভাবৰ,
তদুপৰি এৰি দিলে কথাৰ হাতত
ওলাব বিকৃত হৈ ভাব মানুহৰ।

মুখেৰে বুজাব যাক কদাপি নোৱাৰি,
নোৱাৰিও দেখুৱাব মনৰ মাজত,
হৃদয়ৰ তেনেকুৱা নিৰ্ম্মল ভকতি
সম্পূৰ্ণ বিকাশ পায় সেৱাৰ লগত।