পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/৩৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩১
তোমাৰ পূজা


যিপিনেই চাওঁ একে যেন দেখোঁ
 নেজানো কেনিনো বাট,
নিচিনিলোঁ মই কোন পিনে গ'লে
 ওলাম ৰাজ সভাত।

বতাহত শুনো অলপ অলপ
 ৰজাৰ সভাৰ ৰোল,
ক'ৰ পৰা আহে নোৱাৰোঁ বুজিব,—
 নুবুজোঁ বিশ্বৰ বোল!

তোমাৰ পূজা।

আছিলোঁ যেতিয়া সৰু, লুকাই লুকাই
 কৰিছিলোঁ বহু পূজা মই,
জানিছিলোঁ ঈশ্বৰক পূজা কৰা ভাল,
 নাহিছিল আশা মনলই।

এতিয়া পূজিলে কিন্তু নোৱাৰোঁ এৰাব
 কিবা এটি উদ্দেশ্যৰ হাত;
আন একো নহ'লেও মোক্ষ পাম বুলি
 আশা মোৰ থাকেই পূজাত।