পৃষ্ঠা:নিবেদন.djvu/২৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯
সম্বল।

কৰ পৰা মন আৰু বুদ্ধি উপজিল?
ক’ব পাৰা,⸺এয়ে মোৰ আগৰ সম্বল;
মন বুদ্ধি সকলোৰে সমান নহয়,⸺
বিকাশৰ অনুযায়ী অনুৰূপ বল।

হ’ব পাৰে এনেকুৱা,—পৃথিবীত পৰি
মন বুদ্ধি দুয়োটাৰ কণ মৰি যাব,—
বেয়া মাটি, বেয়া সাৰ, বেয়া খেতিয়ক,
তিনিও কৰিব বেয়া গজালি নোলাব।

খেতিৰ যিখিনি সঁচ একেদৰে থাকে,
যোৱাৰ কালতো ঠিক একেদৰে যাব;
পৃথিবীত তাৰে এটা খেতি কৰিছিলোঁ
সেই বুলি তেজ জানো দুগুণ বাঢ়িব?

বাঢ়িলেও, যি দেশত আমি পৰোঁগৈ
তাত হ'লে হাবিয়নি ভাঙ্গিব লাগিব;
নিৰুপায় তাৰ একো উপায় নোলায়,
ইয়াত নোৱাৰি তাৰ মীমাংসা কৰিব।

জীৱনৰ আদিতেই কিছুকাল মই
আছিলোঁনে টোপনিত ভূৰংভু নাই,
সেইদৰে কি জানিবা মৰাৰ পিচতো
থাকোঁ কিছুকাল একো চেতন নেপাই!