এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৬
নিবেদন।
কোমল পানীত সৰু-সুৰা গুৰিয়ালে
নাও খনি বাই লৈ যায়,
টান পানী পৰিলেহি, বলীয়ে সিদৰে
বলেৰে বালেহে আগুৱায়।
যেনে নাৱৰীয়া লাগে ঠিক তেনে পাবা
য’ত যেনে সোঁত তেনে চাই;
য’ত যিটি আবশ্যক আপুনি ওলাব,
আপুনি লবহি নিজ ঠাই।
নৈয়েনো কিমানবাৰ সোঁতা এৰি যায়
তাৰ একো লেখ-জোখ নাই।
সমাজৰ মতো লৰি থাকে সেইদৰে
যেতিয়া যিটিৰে ছল পায়।
ভকতে ভকতি যদি কৰে বৰকৈ
মহত্ত্ব তাকৰে মহতৰ;
টানি আনি মহতকো ভকতে লগোৱা
সুমায় ভিতৰ বিবাদৰ।
মহতৰ হিয়া খনি সদাই বহল,—
সকলোকে সম ভাৱে চায়;
কোন বৰ কোন সৰু তেনে মীমাংসাৰ
ওচৰেও কদাপি নেযায়া!
