এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬২
নল-দময়ন্তী।
মহাকষ্ট পাইবা বনে, নাহিবাহা অকাৰণে;
আসা যদি মোৰ মাথা খাৱ।
প্ৰাণতো অধিকা তুমি, প্ৰতিজ্ঞা কৰিলোঁ আমি;
সাক্ষী কৰি ইন্দ্ৰ আদি দেৱ॥
কান্দি কহে দময়ন্তী, তুৱা বিনে মোৰ গতি;
নাহি আন শুনা প্ৰাণপতি॥
ইন্দ্ৰ আদি দেৱে ত্যজি তোমাক আছোহোঁ ভজি;
আবে কিয় নিদাৰুণ আতি॥
তোমাৰ পাশতে স্বৰ্গ, তযু পদে চতুৰ্ব্বৰ্গ;
নবাঞ্ছোহোঁ শৰীৰৰ সুখ।
তোমাৰ সুখতে সুখ, তযু দুঃখে মোৰ দুঃখ;
দাসী প্ৰতি নোহোৱা বিমুখ॥
চৰণত ধৰো মই, নেদা বাধা মহাশয়;
যাওঁ মই তোমাৰ সহিত।
তোমাৰ দেখিলে মুখ, কোন ছাৰ স্বৰ্গ সুখ;
নবাঞ্চোহোঁ তাক কদাচিত॥
তোমার, বিহনে মোৰ, স্বৰ্গয়ো নৰক ঘোৰ;
শুনা প্ৰভু কহিলো নিশ্চিত।
একলে পাইবা কষ্ট, অৰণ্যত বহুমত;
মোক সঙ্গে লইবে উচিত॥
ৰাণীৰ বচন শুনি, কহে নল নৃপমণি;
যত কহো নুশুনিলা কাণে।
