ঘৃত সাত বন্তি ৰাখিবেক বেদী মাজ।
কৰিবেক আনো যত সুমঙ্গল কাজ॥
ই কাংস্য পাত্ৰ কাৎস্য আচ্চাদন কৰি।
মণ্ডলত থৈবে সুদ্ধ পঞ্চামৃত ভৰি॥
বাজে সভা পাতিয়া কন্যাৰ পিতা ভাই।
অনন্দে বসিব জ্ঞাতি কুটুম্ব চপাই॥
গান বাদ্য নতুন বিবিধ খেৰি গাই।
এহিৰূপে থাকিব সংক্ৰম ক্ষণ চাই॥
কন্যাৰ যতেক কৰ্ম্ম কহিলোহো মই।
বৰতো ইসব বাপু কৰিতে লাগই॥
পাছে বৰে বহুদান পূণ্যক আছৰি।
সম বয়ো বেস এক সখি হাতে ধৰি॥
মহামহোৎসবে অতী শুভক্ষণ চাই।
কন্যাৰ ঘৰক লাগি আসিবে বজাই॥
শ্বশুবৰ গৃহ দ্বাৰে পিঠেক থাপিব।
যান হস্তে নামি বৰ তথাতে বহিব॥
পাচে কন্যা পিতৃ ভাতৃ খুড়া এক জন।
মহা আস্তে ব্যস্তে যাই ধুৱাইবে ছৰণ॥
পিষ্টক প্ৰদীপ বস্ত্ৰ অলঙ্কাৰ লই।
গন্ধ পুষ্প মহোৎসবে বৰিবেক গই॥
শুনা আত পৰে কথা চিত্ৰসেন ৰাই।
বৰৰ লগত যত পিতৃ ভ্ৰাভৃ যাই॥
