দীব্য পুষ্প মালাচয় পিন্ধাইব যতনে।
হস্তপদ মূণ্ডক মণ্ডিব বিতোপনে॥
কপালে তিলক দিব নয়নে কজ্জ্বল।
দেখাইবেক আনি পাচে দৰ্পণ বিমল॥
সমান বয়সী বেশী কেশি এক বাসি।
হেন এক সখি সদা থাকিব উপাসি॥
বাম কৰে তাম্বুল কটাৰি ফল লই।
ক্ষণ অপেক্ষিয় কন্যা থাকিবেক ৰই॥
পাচে বিবাহৰ গৃহ নিৰ্ম্মিবেক যত্নে।
মণ্ডিবেক মুক্তা জাল আদি নানা ৰত্নে॥
কিঙ্গিনী মুৰালি থোপা বিতান চামৰ।
নিয়োজিব আৰু তাতে সুগন্ধ বিস্তৰ॥
সুৱণী পটাকা ধ্বজ ভাল মতে দিব।
সফল কদলি চউপাশত ৰোপিব॥
নিজ ভাৰ্য্যা সমে দিকপালৰ প্ৰতিমা।
চাৰিও বেৰত অউৰ লিখিব অসীমা॥
হৰগৌৰী লক্ষ্মী জনাৰ্দন ৰতি কাম।
ইসব প্ৰতিমা লিখিবেক অনুপাম॥
সেহি বেদী আগে মুৰ্ত্তি কৰিব পবিত্ৰ।
তাহাতে মণ্ডল এক ৰছিব বিছিত্ৰ॥
আগবতি দুনৰী অক্ষত তাত ভৰি।
জল পুৰ্ণ পঞ্চ ঘট থৈবে শাৰি শাৰি॥
