শুনাই ৰজা তুমি, তোমাক সতৰ্ক কৰি দিবলৈ। বিচাৰ প্ৰাৰ্থী হৈ অহা নাই—কোন দাবী স্বীকাৰ কৰিবলৈ অহা নাই। অহা নাই কাৰো সহানুভূতি বিচাৰি। আহিছিলোঁ এক দেবী চৰিত্ৰৰ অপাৰ্থিব ইতিহাস কবলৈ যাক শুনিলেও শৰীৰ ৰোমাঞ্চিত হয়। আছিলে এক স্বৰ্গচ্যুতা শাপভ্ৰষ্টা দেবী! ভাগ্যবিপৰ্যয়ত হৈছিল এক নৰৰূপী ৰাক্ষস মনুষ আকৃতিত এক দানবৰ অঙ্কশায়িনী! দানবৰ এক খিয়ালত এক মনৰ উত্তেজনাত--সেই দেবী—এক পদাঘাতত, মানুহৰ আকাঙ্খ্যাৰ শ্ৰেষ্ঠতম সোপানৰ পৰা একেবাৰেই ৰসাতলত। অথচ সেই দেৰীৰ শেষ নিশ্বাস চলাচল হোৱালৈকে সেই দানবেই এক মাত্ৰ ধ্যান জ্ঞান। মৰণত সেই দানবকেই ইষ্ট বুলি স্মৰণ কৰিছিল। যি লোক সমাজত এনে পৈশাচিক কাৰ্যৰ অভিনয় হয়, সুধিবলৈ আহিছিলোঁ সেই সমাজৰ গুৰিধৰা বিলাক মানুহ নে পিশাচ নাই সজীব মূৰ্ত্তিত একো একোটা কাঠৰ পুতলা!
এবাৰ সোধা নাই কি প্ৰয়োজন! এবাৰ সোধা নাই ভিখাৰীনে অতিথী--, এনে সমাজত উপস্থিত হৈয়েই যে অপৰাধী নহম সি আৰু কি আচৰিত?
খেনলুং--[ স্বগতঃ] যুবক নিশ্চয় কোনোব ছদ্মবেশী! কি সাহস, একে আষাৰ কথা কি মৰ্ম্মস্পৰ্শী! সকলো যেন এই ৰাজ্যৰ ৰজা বিষয়াকে উদ্দেশ্য কৰি কইছে।
চুহুম্মুং--[ স্বগতঃ ] উস্, কি গোঁৱাৰ ই! তাৰ একো আষাৰ কথাই বুকুত শেলে বিন্ধাদি বিন্ধিছে। [ প্ৰকাশ্যে ]
