খুণবাও—তুৰ অকল্ অকল্ কেনে যাবি চেংলুং তুৰ বউত দুক্ পাবি। আমাৰ যাব--লুকু যাব আটাই লক্ লক্ যাম চেংলুং!
চেংলুং--নালাগে বুবু, মই অকলে যাব পাৰিম। মোক লগ নেলাগে। আইৰ কাৰণে তই ইমান দুক কৰিছ; অলপ যদি মোৰ দুক হয় হওক। লুকুক নিলে বৰ দুক পাব। তই থাক বুবু, তেতিয়া লুকুক এৰি যাব পাৰিম।
খুণবাও--দেউতা কলে তুৰ কলেকৈ আমাৰ কেনে তাকিম চেলুং! উ! কেনে তাকিম চেংলুং? [ কান্দে ]
লুকু—তুৰ কানিলে কাকাটিও কানে বুবু। নাকানিবি বুবু। কাকাটি নাকানিবি!
চেংলুং--[ চকুপানী মছি ] নেকান্দো সোণটি। তই বুবুক চাবি। মই সোনকালে আহিমগৈ লুকু!
লুকু--ওণকালে আয়িপি কাকাটি?
চেংলুং--সোনকালে আহিম সোণটি। মই যে তোক এৰি সৰহ দিন থাকিব নোৱাৰোঁ।
খুণবাও—লুকু। মুৰ ইঙ্গা আন্। মই তুৰ কাকাটি লক্ যাব নকা দিম।
চেংলুং--নেলাগে বুবু। মই অকলে যাব পাৰিম।
[ মাকক ডিঙিত একতীয়াকৈ তুলি লয় ]
যাওঁ লুকু। যাওঁ বুবু। লুকু মোৰ জাঠি!
[লুকুৱে চেলুঙক জাঠি আৰু বাপেকক শিঙা আনি দিয়েহি ]
