এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮২
[ ৪ৰ্থ অঙ্ক
নগা কোঁৱৰ
অ’ বলোঁ,-বেগাই আহাঁ! বেগাই আহা! মই
যামগৈ এতিয়ান!
ছেঃ হয় বালক! গাভৰুদেওহঁত চাগৈ কতসিনি পালেগৈ।
নাওদুনি য’ত যি আছিলে এটাইবোৰ মেলিলে! কি কৰোঁ--!
এই পাট! এই পাটহে কাল শনি! এই পাটৰ পৰাহে
যাব নোৱাৰা হলো—! নহলেনো মোৰ কি? মই মুসলৈ
চাই ৰৈ থকা তেনেজনী ---নহওঁ! আহি পোৱাহি হলে এই
পাটক কোনোমতে গটাই দি মই যাব পাৰিলোঁহেতেন! কি
আপদটে পালে।
অ’ বোলোঁ কলৈ গলা—আহিছানে?
নেপথ্যত
} গৈছোঁ। গৈছোঁ।
সোন্দৰ
ছেংদৈ—এতেসিনি পৰত তেওঁ ঘৰ বুলিবেলে মনত পৰিছে।
আহি পাওহিদিম শোকোতাটো।
সোন্দৰ---অ’ বোলো চেংদৈনে পেংদৈ। উসল মাসল
কৈননা যাবেলে ওলোৱা হৈছে কলেবালে? আৰু এনেকৈ টেটু
ফালিনো হাঁৱৰিয়াইছিলি কেলেই?
চেংদৈববালোঁ তেনেসন কৰি নাহিবা! এতেসিনি
পৰ বসি আছে—ঘৰ বুলিবেলেই—মনত পৰা নাই। তাৰ
