পৃষ্ঠা:নগা কোঁৱৰ.djvu/১৫

১ম দৃশ্য ]

৫

নগা কোঁৱৰ

 অহল্যা—কোন তুমি মোক মহাৰাণী বুলি মাতিলা?
 [ ৰেণুৱে চকুৰ বান্ধ মেলি মাকৰ ওচৰলৈ যায় আৰু অহল্যাৰ চকু বান্ধ লেহেতীয়াই মেলি দিয়ে ]
 ৰেণু—আই! আই! কি কৰিলা! মোৰ কি গতি কৰিলা আই!
[ মাকৰ ভৰিত পৰি কান্দে ]
 অহল্যা—তোক কাটিলোঁ বুলিয়েই নিশ্চিন্তে নিজৰ বুকুতো হংদান বহুৱাব পাৰিলোঁ। তোক দেওঘৰৰ দেৱতাই ৰক্ষা কৰিলে ৰেণু। মোৰ সময় চাপি আহিছে ৰেণু! কিন্তু বৰ দুঃখ তোৰ একো কৰি যাব নোৱাৰিলোঁ!
 লেহে--ঈশ্বৰে আপোনাৰ কন্যাক ৰক্ষা কৰিব মহাৰাণী! আপুনি নিশ্চিন্ত হওক আই! মোৰ দেহত এটোপো তেজ থাকে মানে আপোনাৰ কন্যাক ৰক্ষা কৰিম। আশীৰ্ব্বাদ কৰক আই!
 অহল্যা—চকুৰে এন্ধাৰ দেখিছোঁ। কিন্তু তথাপি অনুমান হৈছে তুমি আহোম। '
 লেহে—হয় আই। মই সামান্য এটি আহোম সেনা!
 অহল্যা—প্ৰবঞ্চক! মৰণতো মোক প্ৰবঞ্চনা কৰিবলৈ আহিছ! ৰেণু! আত্মহত্যা কৰ! আহোম সাপ! আহোম ৰাক্ষস! আহোমক বিশ্বাস নকৰিবি! আত্মহত্যা কৰ!
 লেহে—আই। আই! আহোমোতো মানুহ! মই আহোম সঁচা, কিন্তু মানুহ! ওপৰত সৰ্ব্বশক্তিমান ঈশ্বৰ তলত আপুনি জননী আছে, আপোনাক আগতলৈ আপোনাৰ পবিত্ৰ দেহ চুই, এই তৰোৱাল চুই, শপথ খাইছোঁ মই