পৃষ্ঠা:নগা কোঁৱৰ.djvu/১১২

১০২

[২য় অঙ্ক

নগা কোঁৱৰ

কাল হ’ল স্বৰ্গদেও। এতিয়াও কিজানি নৰকী পাঠানহঁতৰ জয়োল্লাস মাৰ যোৱা নাই। এতিয়া যি হয় বিহিত কৰক স্বৰ্গদেও।
 চুহু—কৈ যোৱা কটকী আৰু কোৱা! কোৱা পাঠানে আহোমৰ ৰাজধানী—আক্ৰমণ কৰিছেহি।
 চাও—কাৰ সাধ্য স্বৰ্গদেও। অধৈৰ্য্য নহব স্বৰ্গদেও। ৰণত সেনাপতি পৰিছে। কাৰ নপৰে? দেশৰ কাৰণে প্ৰাণ দিবলৈ মাতৃভক্ত সন্তানৰ অভাব হোৱা নাই! কি ভয় স্বৰ্গদেও! আজ্ঞা দিয়ক, বন্দী ওলাওঁ। পাঁচ হেজাৰ ডেকা লৰা লগত লম। আজ্ঞা দিয়ক স্বৰ্গদেও বন্দী কালিলৈ যাত্ৰা কৰে। বিশ্বাসঘাতক পাঠান সেনাপতিৰ মূৰ আনি স্বৰ্গদেওৰ চৰণত উপহাৰ দিওঁহি।
 চুহু—কাৰ হাতত নগৰ ৰক্ষাৰ ভাৰ দি যাব ডাঙৰীয়া! নগাকেঁৱৰ নাই যে পৰ্বতৰ দৰে শত্ৰুক ভেটিব। খেন্​লুং বুঢ়া গোঁহাই নাই যে বৰ গছৰ ছাঁৰ দৰে আশ্ৰয় দি থাকিব। মোৰ বিশ্বস্ত অনুচৰ বৰতি নাই যে দাঁড়ৰ বাতৰি দাঁড়ে আনি দি থাকিব।
 চাও—সকলো আছে স্বৰ্গদেও! জগত জননী পতিত পাৱনী আইৰ মোৰ সকলো আছে। এতিয়াই লাগে বুলিলে আইৰ কাৰণে জিয়া জুইত জাপ দিব পৰা আইৰ বুকুত মানুহ হোৱা হেজাৰে হেজাৰে ছফল ডেকা লৰা আছে। সিহঁতৰ মাজতে আছে শই শই খেন্​লুং শই শই বৰতি—শই শই কণচেং—একো শঙ্কা নাই স্বৰ্গদেও! বন্দীক অনুমতি দিয়ক।