পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৯৮

২৬ ঘণ্ডুবি-গতি প যাতিভনিতু। 95 ৬ আঁচিল সেই কাল যাবলৈ বহিবৰ বেলা এতনী ৭ তিৰোতায় বদ্ধমূলীয়া তৈল ভৱি বা শিলৰ টেম এট। ঘানি তেঁওৰ মুৰ ওপৰ- কিলেহি। ৮ পচে ভেঁও শিষ্য, সকলে কৈ ফুলিলে এই হানি ৯ কিয় কৰে। কিয়নো এই তৈল ভালেমান্ বন লৈ বেচি দুঠিয়া মানুহলৈ দান কৰিব পাৰিলেহেঁ ২০ ভেন। পাচে যিশু। তাকে দেখি নিবিলাকক ধুলিলে ১১ তোমোলাকে তিৰোতা মানুহক দুখ দিয়া কিয়। তা ই মোৰ ওপৰৎ চিকেন কাম কৰিছে দুহিয়া মানুহ সদা তোমোলাকৰু ওচৰতে কি ময় তোমোলাক ১১ ওচৰ সৰ্বদা নায়। এই যি মতৈল যোগ ওণৰৎ বাকি দিয়ে খুঁয়া মোৰ মৈদাম দিবলৈহে ৪৩ দিছে? তোমোলাবৎ ময় সুপকৈ ও সমন্তো গত যি «ন এই শুভবাৰ্তা কীৰ্তন কৰা ব সে ই «ন এই ভিৰোযি কৰিছে গৃয়াকে সুম বিবলৈ কোৱা যাব। ৪৪ তেতিয়া বাৰে জন শিষ্যৰলৰে য়িদাহ দাৰিওটা যে এজনে বন পুৰোহিতৰ তলৈ গৈ সিবি ১৫ লাকক ফুলিলে। ময় তোমোলাকহাত তেঁও বৰি দি যে তোমোলাকে (মাক কি দিব পাটে তাক ত্ৰিশ ১৭ ৰুপ দিবলৈ সিবিলাকে বলে। এই হেতুক তেতিয়া ৰেপৰা তেঁওসিহঁতৰ হাত ধৰি দিবলৈ চিদ চায় ফুৰিব ধৰিলে। তাৰ পচে বেমিৰণিৰ বিন্ধৰ মদিনা শিষ্য সকলে যিশুৰ স্বাগলৈ গৈ গুলিলে স্থানি পেসা