পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৯৬

২৫ পঞ্চবিশতি পৰ্ব্ব মাতিভনিত 99 ৩৩ তেতিয়া যিবিলাক সেঁছালে সেইবিলাকক বজায় ৩৪ ফুলিৰ হে গ্ৰামাৰ পিতৰ প্যাশীৰ্বাদ ও সফল যি আজ তোমোলাকলৈ জাতৰ বেত দিবত্ৰেপৰা যুগু স্বইছে তোমোলাকে ঘাহি নেই বাজ লোৱা কিয় ৩৫ নো ময় ভোকেৰে ঘছিলো তোমোলাকে (মাকু Arৰ লৈ দিলা ময় পিয়াহেৰে ঘাচিলোঁ তোমোলাকে যো পীবলৈ দিলা বিদেশী প্যাচিলো তোমোলাকে ৩৩ যোক ঐ লিহি কছিলা ময় ওলটে আছিলে। তোয়ে লকে যে বস্ত্ৰ দিল নৰিয়া পড়ছিলো তোমোলাকে মোক দেখিবলৈ ঘাহিফিল বন্দিশল ঘদিলে তো ৩৭ মোলাকে মো ওচৰলৈ আহিল। তেতিয়া পৰা থিকি সকলে যা লয় তেঁওক ফুলিব হে পভু গাৰ্পে নাক ভোকেৰে থাকিব দেসি ঘামি কেতিয়া থাব লৈ দিলো নাইবা কেতিয়া পিয়াহেহে থাকিবদেমি আপোনাক পাবলৈ দিলে। অফ দ্যাপোনা বিদেশী ৩৮ দেখি কেতিয়া ঘতি কৰিলো নাইবা ওলটে থাকি ৩৯ বহু দে»ি কেতিয়া বস্ত্ৰ দিলো নাইবা নবিয়াবিৰ ঘা বন্দিশাল, কিবেই বা দেসি আপোনা ৪০ শুশ্ৰুষা কৰিবলৈ কেতিয়া আহিলে॥ তাতে বলায় যা লগায় সিবিলাক ধুলিব ডোমেলা যায় ২০৩০ সুৰুণ কৰিও তোযেলাকে যেদি ঘৰু এই ভায় হতৰ ঘাতিক্ষুদ্ৰ, এটাকো এই সকল কৰিচা ভেবে তা মোকে কৰিচা। ৪১ তেতিয়া যিৰিলা বলে থাকে সেইবিলাক তেও কৰ হে শাপগ্ৰস্ত যি অনন্ত বহি শয়তানৰ পৰা ঘৰু তেওৰ ষ্টেকেলাহঁতৰপৰ যুও সুইচে