পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৯৫

92 ২৫ পঞ্চবি, শত পৰ্ব তিনি। বান ও কৰিছ তয় তাকৰ বেহানিতে বিশ্বাস কৱিচিলি তো ভালেমানৰ বিকান্ পতিমাপে ঘলিকাৰ {৫ সুসোমা। যিটে এক তাল পাইছি লি গ্ৰন্থি বুলিলে হে পভু তুমি কঠিন যাহ যত বোৱা নায় ভড়ে দায় যতে নিচা নয় ততে কোচই আয় কে ময় জানিলো এয়েৰেই ময় ভক্ত হলো ঘৰু তোয়া লন্ত মাটি লুকায় ফলোঁগৈ দেখা তোমাৰ ২৬ মূল বন্ ঘাচে। তা ঘধিকাবে তাক ওত্তৰ কৰিলে ৮ বোলে বে দুৰ্জন দ্যালয় বন্দি য য নও ততে যতে ৰ্নিচা নয় ততে কোচও এয়াকে ভয় ২৭ জামিলি। এয়েৰেই যে বন বনিজৰুৰ দোকান বলা উচিৎ ঘছিল তাতে ময় দ্বাহি বাহিএ মূলে ২৮ পলোহেঁতেন। এয়েবেই সেই ব য়াহা ঘ ২৯ নি যাবে দই তাল ঘাছে তাকে (দ। কিয়নো মাৰে ঘাচে তাকে দিযলাগে তাৰেই সৰহ স্নব কিন্তু যাবে নাই তা যিঘাচে তাকে তাল্প ম্যানিব ৩০ লাগে। সেই দুলাভকৰোঁতা বন্দি বাজ ঘষ্ট কাৎ- যতে ক্ষণ গ্ৰাৰু সঁফুৰণি তুতে পেল। ৩১ যেতিয়া মাহৰ পুতেক ঘাপোনাৰ ঐশ্বৰ্যেতে স্নাবৃত দুই এটাই বৰম ত ল লৈ ঘহিব তে তিয়া তেও ঘাপোনাৰ তেতিয় সি-হাসন ও ৩২ বৎ বহিব এটাই দেশৰ মানুহে তেও ওচৰ ল পিব পাচে যেনেকৈ বসিয়ায় মেঘকে সাগলিকে বে লেগ কৰে তেনেকৈ তেও সিহঁতৰ এক মানহত এক মানুহৰুৰা যেলে কৰিব, তাৰ পচে যেঢ়ষ্যাপে সেকালে চলি আপোনাৰ বাওয়ালে!