পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৮৪১

862 . ২২ বিশতি পৰ্ব্ব প্ৰকাশিত। বিব এনেকৈ বাৰে সাহৎ বাৰে বিধ সহ দিতে! তী বনদ বৃক্ষ থাকে সেই বৰ পত্ৰ লোকহঁতক স্বয় ক ৩ বিবলৈ ইচছ। ঘৰু শাপ নেথাকিব কিন্তু শ্বৰৰ ঘাৰু যেৰ পোৱালিৰ সিহাসন তা মবস্থিত স্কুব ৪ ঘৰু তাৰ সেইতে তেঁওক সেৱা কৰিব। গ্ৰাঞ্চ সিহঁতে তেঁওৰ সুখ দেখিব ঘৰু সিহঁতৰ কপাল ৫ ওঁওৰ নামেৰে ঘঞ্চিৎ হৃব। তা স্মাৰু ৰজনী লুৰ সিহঁতৰ চাকিৰ বা বেলিৰ পহৰ পূয়াজনও নায় কিয়নো প্ৰভু ঐশ্বৰে সিহঁতৰ পহৰ কৰে ঘৰু ৬ সিহঁতে সদা সৰ্বদা ৰাজ কৰিব পাচে। তেও যো কলে এই কথা বিশ্বাস স্থাৰু সত্য ঘা সাবু আচাৰ্য্য ইতৰ প্ৰভু ক্বশ্বৰ কিছু দিনৰ মাত ভবিতব্য বিষয় ৭ ম্যাপোন বদিক দেখুৱাবলৈ ঘাপেন দতক পঠিয়া ইচে। দে ময় সত্ত্বৰে ঘাহে যি এই পুৰি ঘাচাৰ্য বাক্য পলন কৰে নি বন্যা। মা যোহন এই বিষয় দেমিলে। ঘৰু শুনিলে। 'ৰু শুনিল দেলি পড়ে যি দুতে যে এই বি ধয় দেৱালে সেই দতৰ ভৰি ভৰলৈ ময় পড়ি ৯ লোঁ। তেতিয়া তেও যোৎ কলে সাওবান ইয়া ন কৰিব। কিয়নো ময় তোমাৰ দহবন্দী ঘাৰু তোমাৰ ঘাচাৰ্য ভায়ই আৰু যিবিলাকে এই পুথিৰ কথা পালে সিহঁতৰ মাজ, এতনে ঝুশ্বৰ ভজে।