পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৮১২

১০ দশম পৰ্ব কাশিত। 833 ফবত্ৰ ণিঢ়ৎ যেঘ সা, গৰ্জন আপোনাহত শg পৌড়ি কবে সেই মেঘৰ দাৎ ৰ্জন ঘণ ৪ নাম্ শবদ পৌচক কৰিলে পচে ময় লিবিলৈ উদ্যম কৰিলে। তাতে মেঘৰ বা গৰ্জন যি যি ক? প্ৰেীচিক কৰিছ তা আমি কৰি বছু কৰা ঘৰু নিলি »িবা যোৰ কাৰৎ এই বাক্য বোলে। ৫ তা এক ঘাকাশী বশী সময় নিলো। পচে যা গৰ ঘৰু ভূমি দণ্ডকাৰ ভেক ময় দেসিলো নেই দুতে স্বৰ্গ লাললৈ সো হাত তুলি নি:তী বয়ান ৬ ঘৰু স্বতন্মজ থাকা পৃথিবী আৰু তাত থকা সাৰ আৰু তন্মজ ফ} বেহানিৰ সুজাতাৰ নাম কচি শণ কৰিলে বোলে ঘৰু ব ল দুব। ৭ কিন্তু গ্ৰাধোনা আচাৰ্য দেহ বিলাকৰ কাৰ, শ্ব ৰে যেনেকৈ পৌচি কচি তেনেকৈ সেই গুম দত কাল ঘfচ্ছ নি যেতিয়া ববলৈ ধৰিব তেতি ৮ য় অশ্বৰ চ বিষয় সাঈ সুব। যি থাকাশী বাণী ময় শুনিলো সেই বাণী। ঘ'কও যে সলে সাগৰ আৰু যি দণ্ডাকাৰ দূত হাত থকা যি সৰু যে ৯ লা পুথি সেই পুঁথি লোৱা। তত সেই দৰ ওচৰলৈ গৈ ময় তা— কলে সেই ঢক পুহি (যক দিয়া নি তুলিলে তা লোহা ভক্ষণ কৰা পচে নি তোমাৰ কেতিত কৰিব কিন্তু ডে যাৰ যৌৰ • নিচিশ Fেয়দ সুন্নব। ভেড়িয় নেই * কু পুৰ্কি দৰ লৈ যায় ভয় লালে। সি যোৰ