পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৭৬

• বিশতি পৰ্ব্ব মতিভনিত। 78 সেৱনীয় বলৈ নাহি কিন্তু সেৱকিয়া হৃবলৈ ঘৰু ঘাপোনাৰণ ভালেমানগুzেf দিবলৈ ঘাহি ২৭ তেনেকৈ তোমোলাকৰ মাজতো কোলে।যেদি বড় স্কুব খোজে সি তোমোলৰ সেবকিয়া জ্বৰ ঘৰু ২৮ তোযেলকৰ মাজৰু যি কোনো বান্ ব মেজে সি তোমোলাক বন্দী হোক। ২৯ সিবিলাকু যিৰিNেপত্ৰ যাব বেলা বড় এলুম ৩০ মানুহ তেওৰ লগ-। সেই কাল দে2 দুট। সুলা মানুহ বাহ্ কামৰ বহিল স্থাৰু যিশু ঘহিবৰ বতৰা পায় এটাহ পাৰ তুলিলে হে পূহু ৩১ দাউদ সন্ততি গ্ৰাম কৃপা কৰে। তেতিয়া লগৰ মানুহে সিহঁতৰু নিজম দে ধুলি কি মাৰিলে কিন্তু সিহঁতে স্মাৰু এটাহপাৰি ধুলিলে হে প্ৰভু দাদ স ৩২ ন্ততি স্নাযা পা কহোক। তাতে যিশুৰ স্মকি হৃই সিহঁতক যাতি সুধিলে তহঁতে কি Wেত তই ৩৩ ত ময় কি কৰিম। সিহঁতে তেঁও কলে হে প্ৰভু ৩৪ ঘুমৰ চকু যেন সুকনি হয় তা কৰোক এই হে, ভু যিশু দয়া কৰি সিহঁতৰ চক্ষু পৱশিলে পচে তে ভিয়ায় সিহঁতে কৰে ব্ৰেফিলে পাছে সিহ 3ে52 লস। প যেতিয়া সিবিলাকে তিত পৰ্বত বীভত্তজ ২৪ ওপৰ ই যিৰেলমৰ ওচৰ পালেগৈ তেতিয়া যিশুএ দুজন শিষ্য ধুলি হলে তোমোলাকস থৰ যি গম্ তালৈকে যোৱাগৈ তোমোলাকে পোখা লি–সৈতে বাড়ি থোৱা এজনীগবী তেতিক্ষণে পা বা তাইকে বা মেলি মোৰ কাৰলৈ গ্লানাগৈ।