পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৭২২

747 ১২ দ্বাদশ পৰ্ব এবৰীলৈ। ৪ কিয়নো যি স্থাপোন বিকছে পাৰি লোকহঁতৰ ইমান বৈপৰত্য সহিলে তেঁওক মন ভাবা যে তোমো ৫ লাস্ কেশি আৰু মন দুৰ্বল নোহোৱা। তো যোলাকে ঋণ বিপৰ যতন কৰি তেজপাতলৈকে ৬ পুতিৰণ নৌকৰা। হে মোৰ পত্ৰ হিতৃক শাস্তি ইতিকি, নকৰিবা দ্বাৰু তেঁওৰ কৰ্তৃক ঘন্য ই নিৰ্বলী নুস্ববা কিয়নো যিহে যাক শাস্তি দিয়ে তাকে চেনেহ কৰে দ্বাৰু যি প্ৰত্যেক পুতেকক হিণ কৰে তাকে মাৰে যি ওপদেশ তোমোলাকলৈ লৰাইতৰ নিচিন। এই কথা কয় তাক তোমোলাকে ৭ পাহৰিছে। যেদি তোমোলাকে শাস্তি সুজা তেবে জ্বশ্বৰ তোমোলাকে সৈতে এৰ ব্যাপাৰ কৰে কিয়নো যাক্ পিতৃত্ব শাস্তি নিদিয়ে এনে কোন পুড়ে ৮ ঘাচে। কিন্তু যাৰ ভাগী এটাই হয় এনে শাস্তি এ যেদি ভোলা হোৱা তেবে তোলো ৯ অহৰা সন্ততি ঔৰসত্ৰ নোহোৱা। ঘৰু বোলে। যিবিলাকে ঘাম শান্তি দিলে তাতে ঘুমি সিহঁ ত সৎকাৰ কৰিলোঁ। এনে কায়ি পিতৃহঁ ঘামাৰ আচিল্ কি ঘাতও ঘাযি ঘাহঁতৰ পিতৃৰ বশত ১০ ই তীম কিয়নো দিই দিনা দিয়ে আমাৰ বিবে চনাৰে ঘামাক শাস্তি দিলে কিন্তু তেও হিতাৰ্থ আমাৰ কৰে যে আমি তেঁও পবিত্ৰতাৰ ভাগই ৪। হে। কোনো শাস্তি বিদ্যমান ঘানদদিতে P 3