পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৭১৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

742 ১৪ একদণ শৰ্ব্ব এবীলৈ। লা গ্লাৰ তুলি লৈ -তীয়াই, নিহত মজ হয়। পৰ্ব প্ৰত্যাশীত বেহনি দৃষ্ট, ঘশ স্নাহ্ মদভ বেহ। ১১ মি পা সঞ্জাতেই! কিয়লে তাতে ইছাহত ৩ যশ পালে। ঘুমি খাতুৰ দেৱযা জানে। জগৎ ঐশ্বৰ বাকেৰে এনে ভ ঘাচি দূভ কে ৪ হানি ঘভ বেনিৰপৰা নিঘিাৎ ঘুচিল। তেৰে হেৰেল কাইন বলিৰৰ উতয বলি তৃস্বৰ ওদেশ দিলে তাতে নৃশ্যৰ তাৰ দলৰ?h২ পয়া গ দিলে স্নাপুনি পৰহি ইয়াৰ প্যাগো তে?

  1. লে গ্লাৰু তাতে তেঁও যত আয়া এতিয়া ক?

৫ কয়। সঞ্জাতেৰে ১োক সবৰে ভালৈ ল্ যি যাত্ৰা নেদেথে ক খ তাক্ সুৰে সfলৈ হলে তেঁও ণেৰ। নহ'ল কিয়নো তা সৰ্শনীৰে গলৈ যোৱাৰ গ্ৰামেই তাৰ এই যান ৬ আচিলতেও খ্ৰীশ্বৰ ভূঘিলে। কিন্তু সত্ত 3তি ৩শ্বৰ তুধিবলৈ কাব্য ফিনো খৃস্থ বৰ্ত্ত মান গ্লাৰু যিকিলাকে ভেও যত্ন লক বিচাৰে তেঁও সিহঁতক চুদিয়েত যি খ্ৰীশ্বৰ ক'ৱলৈ গ্ৰহে ৭ সি জন তীয়েৰাৰ প্ৰয়োজন। তেৰে নুফ ভৎকালীন ঘীচি, বনৰ গ্ৰ2 খ্ৰীশ্বৰ কৰ্তৃক ভ্যাদিভ ই ভয়, উদয়ীতে স্বই ঘা পোন ৰহি বাৰ নিকোনে নও নাজিলে যিহে ৰে তেও জাতিৰ ব্ৰ গ দিলে দু'জ্ঞ ডঞ্জ।