পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬৯৯

724 ৪ চতুৰ্ণ পৰ্ব্ব এবৰীলৈ। কৰিলে যে সিহঁ মোৰ জীৱগি হইলৈ সোমা ১২ নোৱাৰিব। হে ভায়ই দৰবন হোৱা জানে যি হৎ জীবন্ত ঐশ্বৰ পৰণকতে পাতকী ঘসঞ্জ। ৪৩ ভী যন্ তোমোলাকৰ কাৰে মাজও হয় কিন্তু যেতে বেলি ঘালি কোৱা হয় তেতবেলি নিতৌ ঘনো ঘন্যে ওপদেশ কৰা যেল পাতকৰ কৰে তোমো ১৪ লাকৰ কাৰো মন B কৰা নহয়। কিয়নো যেদি ঘষি শেহলৈকে গানে সাতৰ মূল টাকৈ ১৫ বৰ্ষে তেবে গ্লাযি Qীভ ভাগত হে॥ ঘাজি শ যেতেবেলি কোৱা হয় তেতেবেলি যেদি তা ক} শুনিবা তেৰে {ত হাৰ যেনে ঘোচিল তেনে ১৬ ম্যাপোন্ মন্টান নফুৰিব। কিয়নো কোনো কোন শুনি আজি তুলিলে কিন্তু যোশিহৰ দোৱাৰ যিমান মা নুহ যিসৰৰ বাজলৈ ওলায় ঘাহিল সেই এটাই ১৭ নহয়। কিন্তু ভেও চল্লিশ বৎসৰুলৈকে কালোবলৈ বিৰাসী কাইচিল যিবিলাকে পণ কৰিছিল্ গাৰু যি বিলাকৰ শ হাবিন্দ পড়িলি নি সিহঁতৰf নহয় ১৮ নে। সঞ্জাতী মানুহক এঢ়ি তেও আন্ কাব্যে কৰিৎ শপৎ কৰিলে নে যেন সিবিলাকে তেও ১৯ জীবশি যাই সোমাব নোৱাৰে। এযেৰেই ঘামি জানিবলৈ পঁও নিহঁ ঘসঞ্জাত সোয়াব নে বলে। পৰ্ব এয়েৰেই তেঁও অৰৈলি হাই সোমোৱা তি ৪ জা ঘামাৰ কাৰৎ স্থণি হলে ঘাম ভয় কৰে।