পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬৯৭

৩ 722 ২ দ্বিতীয় পৰ্ব এবৰীলৈ। ১২ আমি দেসে। কিয়নো যাৰ নিকোনে এটাই ঘৰু যাক এটাই ভালেমান পুতেকহঁতক গৌৰৱ পাণ্ড কাবৎ সিহঁতৰ তলৰ সেনাপতি শে ১৩ দোহা জজুৰ্গ কৰা তেঁওৰ যোগ্য আচিল্। কিয়নো যি শুফু ফুৰে গাৰু যিবিলাক শুদু হয় মিহৎ এটাই এক এই নিকোনে মোৰ ভয়ত কৰি তো মা নাম পেচিক কৰিব মণ্ডলী মাজ- তোমাৰ শুতিগীত ময় গম্ এই কথা গুলি তেঁও সিহঁত ১৪ ভয় তুলি মাতিবলৈ লাজ নহয়। ঘাময় তেঁওৰ শৰণ লম্ ঘৰু আঁকও যেকে ঘৰু শ্বৰদত্ত ২৫ যোৰ লৰাহঁতকে দে। এই হেতুক লৰাই যহ তেলযুক্ত হলে তেঁও মৃত্যুৰ দোৱাৰ মৃত্যুৰ প্ৰভা ৰ ঘধিকাৰী শjতান ভুভ কৰিবলৈ ঘৰু ঘিবি লাকে মৃত্যুৰ ভয় ঘাপেনএই জীবনকাললৈকে বন্দিত্ব বশত ঘুচিল সিহঁতক ওাবিলৈ তেঁও ১৬ তদত্ত চিল। কিয়নো তেঁও দুইতৰ প্ৰতি নবৰি বৰহযৰ সন্ততিৰ কতি ধৰিলে এসে ১৭ নিশ্চয়। এয়েৰেই মানুহৰ পাতৰ নিকোনে পৰাচিত কৰিবলৈ ঐশ্বৰ সমুন্তীয়া এটাই কম্মেৰে দয়ালু আৰু সঞ্জাত ৰন পুৰোহিত হৃবলৈ সৰ্ব তোভাবে গ্ৰাপোন ভায়হঁতৰ সদৃশীত হোৱা ১৮ জেওৰ যোগ্য কিয়নো তেও ঘানি পৰীক্ষিৎ স্ত্ৰই কুেশ পাইছে তাতে যিবিল পৰীকি, হয় নিহঁত কান্ কৰিবলৈ শক, ঘাটে।