পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬৯৫

720 ২ দ্বিতীয় পৰ্ব এবৰীলৈ। পৃ৭'তে ও জাক জাতলৈ প্যানে তেতিয়া 3েও বোলে ৭ যি খৃশ্বৰৰ এই দতহঁতে তেঁও ভজো। দুই তৰ অৰ্থে তেঁও কয় যি আপোন দবিলাকক ঘানা দ্য গ্ৰপেন সেৱকহঁতক জুইৰ গ্ৰণ কৰে। ৮. কিন্তু পুত্ৰ তেওঁ কয় হে অশ্ব তোমাৰ নিহা সন সদায় থাকে ঘৰু তোমাৰ বজাৰ ৰাজদণ্ড সি ৯ পৰা ৰাদণ্ড। তুমি পৰমত ভাল দেfar চ। ঘৰু ঘৰযা2fতা ঘিনাইদ এই নিকোনে শ্বৰ গff- তোমাৰ খ্ৰীশ্বৰ তোমাৰ সহিঁতৰ পৰা তোক ঘানন্দৰুণ তৈলাভিষিক্ত কৰিছে। ১০ গ্লাহ্ন হে যিহ তুমি মতে পৃথিবীৰ মুল কবি ১১ ছ দ্যাৰু স্বৰ্গ তোমাৰ হস্তজাত সিহঁত ক্ষয় হৃব ১২ কিন্তু তুযি বৰ্ত্তমান ঘাচা সেই এটাই কাৰ নিচিনা পুৰণি স্বই যাব দ্বাৰু তুমি কাণৰ নিচিনাকৈ তা জপিল নি ঘাৰুণ ব কিন্তু তুমি নিড গ্ৰাৰু ১৩ তোমাৰ কালৰ ক্ষয় নুব। কিন্তু কি তেঁও দত হতৰ মাজ, কোন কালৎ কা ইলিলে যেতিয়া লৈকে তোমাৰ শত্ৰুহঁত ভোমা পদণি যয় ন ১৪ কৰে তেতিয়ালৈকে যে সেলেবহ। দেই এটাই তৰণাধিকাৰিহঁতক সেৱা কৰিবলৈ পঠোৱা সেবাকৰোঁতা ঘনা নহয় নে। পত্ন এয়েৰেই যি ঘামি শুনিলে তাৎ ঘধিক মন ২ দিবলগ আনে। কেতিয়াবা তাক ক্ৰবলৈ দিযে। ২ কিয়নো দতহঁতৰ দোৱাৰা ভক্ত কথা যেদি স্থিৰ হল