পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬৮৮

S ৩ তৃতীয় পৰ্ব তিতলৈ পাওলৰ কাক। 713 হয় যে সিহঁতে সদায় যা তৰও ঐশ্বৰৰ ৪। শিক্ষকে ঘলজাত কৰে। কিয়নো ক্বশ্বৰ সেৱা আৰু সাংসাৰি কাৰ্য হেয়ান কৰি সেই ঘশৰ্ম্ম য় আশাৰ প্ৰতীক্ষা কৰি ঘূৰ্ণএটাই ঘণৰ মৰ্থৰপৰা মুকলি কৰিবলৈ ঘৰু পোনাৰ নিকো ১৩ নে সুকৰ্ম কৰিবলৈ ওদামী বিশেষ এক লোকসমূহ পবিত্ৰকৰিবলৈ ঘামাৰ আপোনাকে দিলে যি পত্ৰমে শুৰ ঘৰ্থ ঘামাৰ তাৰক যিশু »ীভ তেঁওৰ তেজো ময় প্ৰকাশ প্ৰতীক্ষা কৰি এই বৰ্তমান জগৎ সত্ব ১৪ মন ৰুপে ঘৰু পৰমাৰুপে সেৱা আৰু জ্বশ্বৰ কৰণ ৰুপে ঘাচৰণ কৰিবলৈ শিকা'য় যি ভ্ৰাগজনক ওশ্বৰ ঘৰুহ সেই ঘনুহ এটাই ১৫ মানুহলৈ পেচি ঘটে। এই কথা কোৱা ঘৰু ওপদেশ কৰা আৰু এটাই কৰ্তৃত্ব পূৰ্বক হৃকিয়েবা। কোনেও তোক ইতিকি~ নকৰো। পৰ্ব বাজাবিজাবিলাকৰ আৰুণৰাম বৰোতাহত ৩ বশত স্কুবলৈ আৰু কৰ্তাইত মানিবলৈষ্মাৰু ২ কমে পৃতি যুগু জ্বৰলৈ ঘৰু কোনোও ঘসূয় কবি বলৈ আৰু বিৰোধী নুবলৈ কিন্তু যদ্ৰ বলৈ ব্যাক এটাই মানুহলৈ এইবি না দেতো ৰূবলৈ ৩ সিহঁত মন দিয়া। কিয়নো স্মৃমি আনি পুৰু কালও ঘন স্মাৰু নেমোত দ্বাৰু ভূমী ঘা নানা কাৰ দ্বাৰু সেৱ ঘাক দৰাচাৰী ঘাৰু bিয়ালচাৰী স্নাক্ত ঘূপময় ঘৰু নোমান্যে ঘি