পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬৮৭

712 ২ দ্বিতীয় প তিনলৈ ওল কাকৎ ঘৰু সুনাস্তিহত প্ৰতি একো নিৰ্মল নহয় কিন্তু সিহঁতৰ বুদ্ধি আৰু মন্ ঘশুচি সিহঁতে কয় যি ১৬ খ্ৰীশ্বৰ জানে কিন্তু নিলগা আৰু নেমানো দ্বাৰু কমে পুতি ষ্মকৰ্মণ্য স্বই কৰ্মেৰে তেওক ঘণ কৰে। পৰ্ব কিন্তু বুছা মুনিহ, যি সংযমী আৰু গহীন ২ ঘৰু মিতাচাৰী ঘৰু ভক্তি স্নায়ু চেনেহ গাৰু সহিষ্ণুতা নিপুন হয় সুশিক্ষাৰ এই উচিৎ কথা 'কোৱা। বৰ্ম্মৎ যি স্মচাৰ শুৱায় বুছ তিৰোতাই ৪ সেই ঘাচাৰ কৰে মিচা বোলতী নহয় আৰু স্মৃতিশয় সুৰাপীয়তী নহয় আৰু ভাল ক??শিবতী হয় সুকী যা পতি আৰু লৰাহঁত চেনেহ কৰে ঘৰু খ্ৰীশ্বৰ বাক্য যশসা নহয় এই নিকোনে সঘনশীলা ৫ গাৰু বিবেচিকা ঘৰু সতী ঘৰু স্বহস্থায়িনী প্যাক ভদ ঘৰু স্বস্বামি বশদতাহয় ঢেকেৰী তিৰোতা হত এই কথা শিকী হয় এই ক? সিহঁত কে। ৬। এটাই কৰ্মেৰ প্যানোকে মুকৰ দ্বাদশ দেখুওৱা, যেন বিপক্ষ মানুহে তোমোলাকৰ একো ৭ ঘাতি কৰিবলৈ নেপায় লাল হয় শিক্ষাৎ ঘধিকা ৮ বিত্ব গাম্ভীৰ্য সৰল আৰু ঘৃদুঘ্য সাৰ বাক্য দে ৯; ডেকাইতক সঘনশীল' ওপদেশ ৪০ কৰা। বদিহঁতক আসা দিয়া সিহঁতে সমিধান নিদি কি মুৰ নকৰি কিন্তু ওত্তমকুপে সঞ্জতাচাৰ কৰি ১১ দেন পুতুহঁতৰ বৰ্শদতা স্মাৰু তুম্ভিকৰ্ষে