পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬৭৮

২ পকূ তিমোতিয়ালৈ ওলৰ দ্বিতীয় কাবা 705 ১৬ ঘনীয়িয়া সিহঁত এটাই যোৰণৰ উভতিসে। ওনে সিৰসৰু ঘৰৰ মানুহক প্ৰতি এ দয়া কৰেক কিয়নো তেঁও বাৰম্বাৰ মোক ভাইচে ঘৰু ৪৭ মোৰ জিজিবিৰে লাজ নুইদিল কিন্তু কম 2t+কি ৪৮ ঘণৱক যোক বিচাৰিছিল আৰু মোক দলে। “ভূত্ৰ এই ঘহ কৰোক যে তেঁও সেই দিনা পহুৰ পৰা দহ পঁও এদিন তেঁও কিয়ান বন যে শুশষ কৰিলে ইয়া তুমি ভালকৈ জানিচা। পৰ্ব এয়েৰেই হে মোৰ গো তুমি তুশুি ভৈ ক2 ২ ঘন্নহেবে বলী হোৱা আৰু যি কথা ভালেমান সাকীৰ মাজ— যে মুঠে? তুমি শুনিচ ভাক গ্ৰা মানুহক শিকাবলৈ সমসতী য'নুহক সোন্না। ৩ এয়েৰেই তুফি ভৈৰ এক ভাল চিণহীৰ নিচিনা দুঃ2r ৪ সহ। ৰণৰ কেন এই দৰ, ঘুণে নাক ঘটক নোপলায় চিপাহীববৎ যি তফ মনন্ত কৰিলে ৫ ত তোষে। কোনেএ যেদি জয়ৰ শিৰুেনে যতন কৰে তেবেও বিধানৰ নিচিনা যতন, নকৰি কিবিটি ৬ বৰা, ঘভিষিক্ত নহয়। কৰোঁ। সেভিয়ক এটা ৭ ইৰে ঘাসেই লেভেsীহোৱা উচিৎ ঘটে। ময় বি ও ভাক মনৰ ঘৰু পুত্ৰ এটাইতে তোমাক ৮ জন দিয়ে। তাঁশ্বৰৰ ক ব নহয় কিন্তু যা ৯ পৌড়ি কৰি ককাৰ নিচিনা ময় বলুনলৈকে দু92f 3 সি মোৰকৰ্তৃক প্ৰকাশিৎ শুভবৰ্তানুসাৰে মৃত্যুৰ পৰা উঠিছিল যি দাঙৰ ৰপজ যিশু ভ তেঁওক