পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬৪৯

614। * তেসলোনীহঁতলৈ পাওল পূমি কাক। কপটেতে বাচিতৰে বা ভণ্ডনাৰে নাচিল কিন্তু বড় ও বাৰ্তা সমাপনৰ পাত্ৰ খুবলৈ যেনে তোমোলাকু খ্ৰীশ্ব বৎ পৰীক্ষিৎ গ্ৰাচিল তেনে মনুষ্য তোদোতাইতৰ নিচিনা নহয় কিন্তু আমাৰ মন- Hৰী বৃহ তত ও ঘোড়ায় নিচিনা ঘুমি কথা *ও। কিয়নো যেনে তো মোলাকে আনা তেনে ক্ষ্মামি কোনো ফল নিল গে: ক বা লোভচকা নকৰিলো ইয়া অশ্বৰ সা ৬ কী ম্যাচে মাৰু ভৰ পাঁচনী স্থাপোনাক জানি যেঙিয়া মামি তোমোলাকৰ তাৰ ব পাৰে। তেতিয়া সৰু হুৰপৰা বা তোমোলৰপৰা ৰা ক্লান্ কোনোৰপৰা ৭ মৰ্য্যতা নিবিচাৰিলো। কিন্তু যেনেকৈ মাত্ৰ স্থাপোন লৰাইত পতিপালন কৰে তেনে আমি তোলে। ৮ ক ওচৰৎ মৃদু ঘাচিলো। এই নিকোনে তোমো লাফ ঘ৫ে স্নাতি ই ই ঐশ্বৰ শুভবাৰ্তা গ্ৰকল্প নহয় কিন্তু গ্ৰালেন পাশে। তোমোলাকলৈ দিবলৈ ঘাযি ইছুক প্ৰাচিলোঁ কিয়নো ডোমেলাৰু? ৯ মাৰ প্ৰিয় গ্ৰাচলা। হে ভাই ঘামাৰ শ্ৰম আৰু! তোমোলাকৰ সুৰলি গ্ৰাচে কিয়নো তোমোলাকৰ ফাহে ভান নহিবলৈ যি ৰাত্ৰি দিবা বম কৰি ঔশ্বৰ শুভবাৰ্তা তোমোলাকলৈ পৌছি • কৰিলোঁ। পতীয়ও তোমোলাকৰ যাই ঘামি ফোন নিৰ্মল আৰু পৰম আৰু নিজৰ চৰিলোঁ। ১; ইয়াহ সাক্ষী তোমোলাকো ঐশ্বৰে। কিয়নো যেনকৈ নিৰ মানোন লাইভ কৰে তেনে যি