পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬২৫

650 ১ ম 1 হিলিনিহতলৈ পাওলৰ কাক। ৰি চেহেবে ময় তোমোলৰ এটাইৰে শুভ ৯ ঘাতি ইষ্টা ক।ে গাৰু ময় *শি! কষ্ট্ৰে জান ৰে বিবেচনাৰে তোমোলাকৰ চেনেহ কযেবাচে এ ঘ তোলঞ্চে তম ক} মন কৰা ঘূৰুি পৰ মৰ যি মহল মিশু ও দোৱাৰ খ্ৰীশ্বৰৰ ৰে 13 মা সুতিৰ নিকোনে হয় তোলে কে সেই বলে ৰে ভৰপূৰ ঘই fীভ দিনলৈকে ঘৰু সৰলাঃ ১২ ফুৰ ঘঁহিন হোৱা। কিন্তু হে তায়ই এই ভো লোক জনাব মেজো মোৰ ওপৰ যি মিলিছে ৪৩ নি শুভবাৰ্তা সংহেল বলৈ ইচ। কিয়নো Aী মোৰ যি বন ঘ. সেই বনু ৰাজী জু কি ৪৪ এ ই ই পে ডি. ঘাচে ঘৰু যি ভয়- ঘাটে দিইৰ মাতৃৎ- ভালেXান মানুহ মোৰ বাৰুেৰে সাহিল হৃই নিৰ্ভ বাক কবলৈ ৰহ ৪৫ সাহিল হয়। কোনো কোনো \িয়লেৰে কি বিৰোধাৰে ভৰ বীৰ্ত্তন কৰে হয়। কোনো ও কোনো মনৰ ৰুচিৰ ক্ কৰে ইহঁতৰ মাত এক বিব যাই ঘামাৰ বাৰ ওপৰ- জ্যান দু দিবলৈ হাৱৰায় বিৰোবেৰে ভিৰ বীৰ্ত্তন কৰে কিন্তু সম্ব ১৭ লাঃৰণেৰে নহয়। কিন্তু ময় যি শুভবাৰ্তা স্থাপি বৰ নিকোনে পতা ঘুচে ঘুনবি? মানুহ ইয়াক ১৬- জানি তা চেনেহেৰে কৰে। তেবে কি ছেলেৰে ছোক বা সঁচা যতে হোক &ীভ ফ701 কী ঘ'চে এমনেই যি কোনো হোক সময় ভাৰেই স্নান