পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬২

১৬ ঘোউণ্ট পৰ্ব মতিউনিভু। 69 স্থাচাৰ্য, লক্ষ এজি ঘাৰু সিহঁত একো ল ফু দে Wৰাব নেলাগে পচে 3েও সিইভ এড়ি গুছি গল্। তে বিঘ্য সকলে পৰ ই পি ঘনিবলৈ পৰ্ণ ৩ হৰি স্নাহি তেতিয়া যিশু। সিবিলাক তুলিলে সবা বিশিৰে শকিহৰে যিৰৰ সাৰ ৭ বান হোৱা। তাতে সিবিলাকে আপোনাৰ মাজতে ঘোলচ কৰিলে বোলে আমি পি ঘন নায় এই হে ৮ তু এ:নকৈ বোলে যিশু তাকে জানি সিবিলাক তুলি ল হে ঘল্পভৗতিমন্ত সকল ভোযেলাকে পিয়া আল নয় ইয়াৎ ফিয়েলেই ঘপোনা মজৎ-গ্লাল ৯ কৰা। তোমোলাকে এতিয়ালৈকে টুতা নয় নে গাৰু সেই পাচ হেজাৰ মানুহৰণীটো পিৰ সেই প ৪০ চি ভৰি ছপালা। ঘা সেই চাৰি হেজাৰু মানুহৰ সাতোটি পিয়াৰ কেই ৭ ডি ভৰি চপল সেই ক? ১১ জানো তোলোকৰ মন নয়। হৰিশিবে স্থা শদ কিহৰে ঘিৰলৈ সাবান বলৈ ময় ঠি' ২ ফ24 নকলে তোমোলাকে কৃয়া নুইজা কিয় তে তিয়া পিয়া ঘিৰৰ ফ2 তেঁও ঘা নকৰিছিল কিন্তু বিশিৰে ঘৰু শকিচ্ছতৰ ওপদেশ সাৰ বান্ বলৈহে কৈছি দিবিলাকে আমাকে জিলে। ১৩. মিশু কাইসাৰ্বিয়া মিলিণিৰ তললৈ আহি তেঁওৰ শিষ্য সকল বৃয়াকে শুধিলে বোলে ম'হৰ পুতেক ১৪ যে যয় লেফে মোৰ কালৰ কি? কয়। সিবিলাকে টুলিলে কোনো কোনো বোলে এও যোহন ইভা কোনো কোনো বোলে এলিয়াহ ঘাকি কোনো কো নোবেলে যিৰিযিয়াহ নাইবা এজ ঘযা। ১৫ ভেও সিবিলাকক ইলিলে কিন্তু তোসেল কে যে'