পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৬১১

634 ২ দ্বিতীয় প{এনেসীহঁতলৈ পলৰ কাকু। ৭ িীভৰ দেৱ তেওহ যি পা হাযলৈ ম্যাচে তাৰ আপোন সুন্নাহ ৭ প্যাভিশয় বন ভবিষ্যৎ ৮ কাল পেচি কৰে কিয়নো সঞ্জাতৰ দোৱাৰা তো মালাফ নুহৰে তুষাণ পোৱা নেই. ৯ ঘযাপৰ নহয় কিন্তু খ্ৰীশ্বৰে দিয়া। কমেৰে নহয় ১০ জানো কোনোবায় দন্তক? কয়। কিয়নো আযাত্ৰ আচাৰৰ নিকোনে বি সুকুমু অশ্বৰ ঘাগেই নিৰু পিচে সেই সুকৰ্ম নিকোনে ঘামি ছি যিশু ১৪ সদ্য ই তেওৰ নিৰ্মিৰ বেহলি চো। এতদf হস্তজাত দে হস্তপে পুনি যি চেকটা ভৰ হতু বায় হচেলটা বুলি পুলি দৈহি গ্ৰা দযি ১২ তোমোলাকু কাল 'চিলা সেইক'ল যিশৰ লৰ সমানাধিপত বেলেগ যাহ প্ৰতিজা। নিৰ্বী প্ৰত্যাশাহীন ঐশ্বৰহী তোমোলাক জা ১৩ ত ঘঠিলতালৈ মন কৰা। কিন্তু কাল দুৰৈ ৰ তোলে সীৰ তেজেৰে এতিয়া ওচৰীৰ স্ত্ৰই ১৪ চা কিয়নো যি আপোনা যাজ দুইৰণৰা এটা ১৫ ন মানুহ কৰিবলৈ আৰু কু শৰে সেই শতা হন কৰি তেঁওৰ দোৱাৰা এক দেহ ফুঘৰে সৈতে ফ্ৰি ১৬ লিবলৈ আপোন দেহ নেই শত্ৰু ঘৰ্থ বিবা নে বৰ দ্বাজা শাস্ত্ৰ লো” কহি দুয়েকে এক কৰি মে ঘা গ্ৰামাৰ মাজ, ৭কৈ বেলেগ কৰেবেত্ৰ ৪৭ ভাৰ্সি পেলাইছে আৰু গ্ৰাহ দুৰৈ ক} তোমো লাকলৈ ওচৰীয়া সিহঁতলৈ যিলৰ কথা কীৰ্ত্তন্ ফুৰি