পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫৯৫

622 ২ দ্বিতীয় লতীয়াহঁতলৈ পাওল ফাক তীতস তেঁও গ্ৰীক কিন্তু স্থাৰু তাৰ চেকটিয়া ৪ বৰ প্ৰয়োজন নাচিল। ভি যিশু যো যি নিৰ্বত তা বিচাৰিবলৈ স্নায়বন্দিত্বে ঘা নিবলৈ কৈ গৃহী যি যি ভায়ই শুধু হৃই সোমাল তা নিকোনে শুভবাৰ্তা সঁচা তোলে। কে সৈতে থাকে এই নিকোনে যিবিলাকক বশত ৫ ভাৰু আমি এতবে যাই নিদিলো সিহঁতৰ ৬ কাগ এই ম্যাচি। যিবিলাক যান্য মানুহ নিচিনা না গল সিবিলাক যেনে হল তাতে যোৰ একো, ভাল বা নায় ঐশ্বৰে কাকে চাটু নকৰে সিহঁতৰ যাৎ যিবিলাক বিশিষ্ট মানুহ মান। যাচিল সিহঁত কথা বতৰাৰ দোৱা মোৰ একো ৭ জন নবালে। কিন্তু তদ্বিপৰীতে সিহঁতে যেতিয়া দেখিলে চেলকটিয়াহঁতক পুঁতি শুভবাৰ্তা প্ৰেীচিক কলা বাব যেনেকৈ পিতৰ হাত সোপ্পা তেনে ঘচেলকটিয়াহঁতক পতি মোৰ হাত ঘটিল ৮ কিয়নো যি চেলকটিয়াহুত পত পাঁচনিৰ নিকোনে পিতৰৰ মাজও শকৎ ঘাচিল তেঁও ঘানদেশীৰ মাজৎ শক ঘুচিল ঘৰু স্তম্ভৰ নিচিনা দেন যক্ষ্মান্ধব স্থাৰু কাইত স্মাৰু যোহন মোক যি সুনু হদিচিল তাকেই যেতিয়া জানিলে তেতিয়া ঘা দেশীহঁতৰ যাই ঘামাৰ ঘৰু চেকটিয়াহত যই সিবিলাক যাবলৈ যোকে বাবাকে দাববে ৪০ নভে?ীক সোহ দিলে। কেবল সিবিলাকে ৯