পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫৯৩

{ ময় 620 ১ ৭ ঘ ৭ লাতায়াহলৈ পাওলৰ কাক। একে! শুভৰ্তা ঘামি বা স্বৰূপৰ কোনোবা দু = কীৰ্ত্তন কৰে তেবে সি শপ এক। ঘামি ঘাগেই যেনে বুলিছিলো তেনে ঘাকও বোলো তোমোলাকে যিহক লৈ তা এতি গান শুভবাৰ্তা যেদি কোনো ১৩ তোমোলৰপৰা লয় তেৰে নি শYণ পওক। এতিয়া মানুহক বা ঈশ্বৰ ওদও যা যয় মানুহক তুৰিব জো কিয়নো যেদি মানুহক ঘিব ফেলে। ১৪ তেবে য় ভৰ সে ব নোৱাৰে। কিন্তু হে ভায়হৎ ময় তোমোলৰু অনও যে দোৰ বা যি শুভবাৰ্তা প্ৰেীচিক হয় সি মানুহৰ মতান্ত ৪২ সাৰে নহয় কিয়নো যায় মানুহৰ মই নেলে আৰু যিশু ভিৰ উৎ- প্ৰেীচিক ব্যক্তিকে তা শি ৩১. স্কি নাচিলোঁ। কিয়নো ময় অশ্বৰৰ মণ্ডলীৰ সাতিশয় বিপক্ষতা কৰিলে আৰু নাশ কৰিলো ঘা মোৰ ণিত ব্যৱহাৰে তিশয় উদ্যমী হৃই যিদী ইত ঝত ঘাপোল দেশী মোৰ সমান ভালেমান ১৪ মানুহ পৰা নিন প্যাচিলোঁ যিদীহঁতৰ বতান সৰে ঘসেই যে, এই যি ঘাচাৰ ঘালি তাৰ ৪৫ - ডোমেলকে শুনিবলৈ পাইচা। যয় ঘ Hন মাতৃৰ গৰ্ভস্থ যেতিয়া পাইছিলোঁ, তেতিয়াৰে পৰ যোক বেলেগ কৰিলে ঘৰু গ্ৰাপোনাৰ ঘৰু ৪৬ পূহ যো' মাতিলে যি অশ্বৰে তেও-যেতিয়া স্মা, পোন পুতেক ঘানদেশীয়াহঁতৰ মাত কীন কৰি বলৈ তেঁও মোৰ মাজ- প্ৰেীচিক কৰিবলৈ তুচ্ছ । ঘ