পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫৯

36 ৪৫ পঞ্চদশ পৰ্ব xাতিওভানি। ব্ৰ যানুহ ঘঁষা শিধি নিহঁত যোক নিৰ ১০ তে মহৰু যা লয় ইলিলে গুনা কইলা যি ১৪ মু2 সোমায় সি মানুহক ঘণ্ডচি কবি লেবাৰে কিন্তু যি মুৰৰ ওলায় সেয়েহে মানুহক ঘুড়ি 3{ কৰে। তেতিয়া তেও শিষ্য সকলে ঘহি লিলে বোলে ফুৰিছি এই গুণfar শুনি কে+বিভ ১৩ ই আয়ক ঘানি জনে নাজানে। পাতে তেঁও উত্তৰ কৰিলে বোলে ঘি লি ঘামাৰ সুৰণিপি। ১৪ (ৰ বা নায় তাক ওভালিব লাগে। সিহত এতি দি? সিহ মুলাৰ পথ দুলায় দেAেগ্ন হই। ১৫ চেয়? কিন্তু যদি ঘুলায় ঘন্টুলা ণা দেয়াৰ ১৬ তেবে দুয়ো তুৎ পড়ি। তেতিয়া ণিত: মা, লায় তুললে 'ভাঙ্গি এই পানি দ্বা'য়াৎ ১৭ কও। যিশুদু ললে ভোমোলাকু এতিয়ালৈকে ঘবে। যেয়ে Aে দেয়ায় সেয়ে দেলৈ গৈ ৪৮ টি সনাশালি - ৰাজলৈ ওলায় কিন্তু ঘি সুৰা ওলায় নি ঘশয়ৰপৰা আহে সেয়ে মন্তক ঘশু চি কৰে তোমোলাকে জানে। এতিয়ালৈকে পুঁজা নয় ১৯ কিয়নো দুভচিন্তা বব পৰস্ৰাহৰগ বেশ্যাণমন্ চুৰ মিচানাফী বৃনি। এইলিলাক ঘাশয়ৰপৰা ২০ বাজলৈ ওলয় মানুহ এয়ে শুচি কৰে কিন্তু ন* Aালা হাতে Nোৰায় মনুহ ঘশুচি নকৰে। ২১ তেতিয়া যিশু তাৰপৰা গৈ সোৰ ঘৰু সীদে ২২ ৰাজ্যলৈ সল্ গৈ। সেই কাল দেথা এজনী কন স্থানী তিৰী সেই ৰাজ্যৰুৰা ঘাহি ও বিধিয়া য় ইলিলে হে শ্বৰ দাদৰ সন্ততি গ্লামা কৃপা