পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫৭৩

e0% ৩ যত * দ্বিতীয় কা- কবিহিতলৈ। ১৭ কাতিহঁতৰ নিচি। কিন্তু সৰ্ব্বদা আনন্দি দৰি দুৰ নিচিনা কিন্তু ভালেমান মহক বনৱন্ত কষে জীনৰু নিচিনা কিন্তু সৰ্বাধিকাৰী এই বিলাকৰুণ দুই ঈশ্বৰৰ মেয়কিয়াহঁতৰ নিচিন। এই বিলাক ক« ঘ.পানাৰ পুমা দিয়ে জ্বই আমি তোলাক মিনতি কৰে যেন তেমোলাকে ঈশ্বৰ স্মৰই ব?fলন কৰা। ১৪ হে কৰিত্তিই তেযোলিলৈ ঘাম মুফ মেকা। ১২ ঘোচে xষ মন বা স্নাচে যায় গ্ৰাপোনাৰ ল্য ১৩ ই যেনে কও তেনে কও এতিয়া ইয়াৰ প্ৰভুপ ১৪ কাবা তোষোলকে বন্দি হোৱা। সঞ্জাতি হতে সৈতে ষ্মযান্ জোড়া বা কিয়নো পৰম ৫াত্ৰে ঘুপাষাৰে কি মিত্ৰৱৰ্তী ঘৰুপৰৰে স্থা ১৪ কাৰৰ কি বাৰগ তাৰ ঘা ভৰে বলিয়াল ৰে কি এক শীলতা স্মাৰু গ্ৰনওতি সৈতে নাতিৰ কি ভ« আৰু দেৱবিলাকে নৈডে ঐশ্বৰ মন্দিৰৰ ৪১ কি মি। কিয়নো যেনেকৈ ঐশ্বৰে ইয়া কৈছে নিহঁতৰ মাজ৭ ময় বাস কৰি ঘৰু যুবি ময়ে। সিহঁত ৩শ্বৰ মাৰু সিহ মোৰ মানুহ' স্বৰ ৪৭ তেনে ডোমেলা জীৱন্তু ঐশ্বৰ যন্দি ঘাচা এয়ে ৰেই যিহায় কয় নিহত যতৰপৰা হা হা বেল হোৱা অশুচি' বেহান নুচুবা মুফ তোমো। ১৮ লং যয় গ্ৰহণ কৰ য়িহ অৰ্ধশক্তি ইয়াকো