পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫৫৩

580 ৪৫ পঞ্চদশ পৰ্ব্ব কৰিান্ত অঞ্চল প্ৰতি। মম বলে তোমোলৰ তৰতে হয় সেই শুভবাৰ্তা তোমোলাক ঘা ময় প্ৰেীচিক কৰে ৩ কিয়নো যি ক ময় পাইচিলো সেই কথাৰ মা জৎ যি ঘায় কম তাকে ময় তোমোলাকৰ হাত সুল্লিদো সেই কয় এই ববয় প্ৰৎি, যেনেকৈ ৪ বেলে তেলেকৈ ঘা পতিফ 2}ণ্ডিব, বৰগে 2ীভ যৰি যেনেকৈ বৰম পতিতা বেলে তেনেকৈ তেঁওমৈদাম গুয়াই ছিল আৰু তৃতীয় দিন ঘৰুও ৫ যিচিল্ ৰুকাইয় দে:2টিং তাৰণাছে কাৰে ৬ জন। তাতে একেবেলি পাঁচ শ কি ঘধিক ভয়েইতে দোষ দিচিলো সিবিলাক কোন নিদ্ৰা গৈছে হয় কিন্তু বিকাশ গ্ৰাজিলৈকে বৰ্তমান ৭ আছে। তাৰপ:চ যথ্যাবৰ্তক তাপাড়ে এটাই ৮ পানিহঁতৰ দড় ইছিল। ঘাকি ঘা। ল তাত কাৰে নিচিনা যি ময় এইবে শেহৎ ১ মোক দৰ্শন বলে। স্নামি পনিৰ যাত স্মৃতি ফুছ আৰু পাচনি না যে নেই। কিয়নো ৪ ০ ময় ঐশ্বৰ মণ্ডলী তা ফুৰিছিলো। যি হে লি জ্বৰৰ লও হে ঘৰু তেঁও যি অনীহ মোক দিয়া হল সি বা নচিল কিন্তু নি ইতৰ এঠাইকৈ সুবিফ ম ময় কৰিলো কদাচিতে সি ময় লাহে। কিন্তু ঐশ্বৰৰ যি ঘনুহ যোলৈ ১১ দিয়া সি। ওয়েষেই ময় য' নিহ, ইয়ৰ