পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫৫১

576 ১৪ চতুৰ্দশ পৰ্ব কৰিড়ি সৰুক পতি ২৪ লংকক নেযানিব নে। কিন্তু যেদি এটায়ে ঘাচাৰ্য। ৰাকী কয় সেই কাল সুনাস্তি নাইবা নিশি কোনোবায় যেদি ভিতৰলৈ গ্ৰহে তেবে নি এটাইতে ২৫ সঞ্জাতী ঘৰু এইড়ে শোবিৎ হয়। দু যেনে হলে সি ওৰুতি ২য় পড় ঐশ্বৰ ভৰি এনেকৈ তাৰ মনৰ ছবিদি হয় আৰু ঐশ্বৰ তোমোলৰ ২৬ মাজ নিয়ে ম্যাচে ইয়াক প্ৰেীচিক কবিৰ। তবে ভযুহ হে যেতিয়া তুই- এইলৈ গ্ৰাহ। তেতিয়া তোমোলাক দোষে মাজ- কাৰোবা = ঘাটে কবে কি ঘুচে কালো ভ স কৰো বা প্ৰোটিক ক2 ম্যাচে কাৰোবা ঘ2fঘাছে, এয়ে ২৭ কেন সৰ্ঘ কবিৰ ৰাচিবলৈ হোক। যেদি কোনো বায় ঘানি ভা, কয় তেবে দুটা নাইবা তিনি। স্থাৰু দিয়ে কিন্তু ভাকৈ বা নহয় নিহতৰ দোৱাৰায় ২৮ কোৱা হোক ঘৰু এটায় স্মৰণ কওঁক। কিন্তু ঘৰ? কল যেদি কোনো সত্ত ন হয় তেৰে মণ্ডলীৰাজ দি নিজাম দি কোক গ্ৰাৰু স্থাপোনাৰ ঘৰু ঐশ্বৰক। ২৯ পুতি কথ; কওক। ঘাচাৰ্যহৎ, দ্ৰয় ভিনিয় কওঁক ৩০ আগ্ৰন বিলকে বিবেক। যেদি ওচৰৎ বা কা কেবা তি কিবা পেচিক হয় তেবে সেই ধুমটা নিজ দি কোক কিয়নো এটাইৰে শিফা আৰু ৩১ এটাৱে শনিবলৈ তোমোলাকে এটায়ে ক্ৰমে গ্ৰY্য কং কব পৰা ঘাহঁতৰ ঘাও ৩২, স্মচাৰ হড়ৰ সুধীন হয়। কিয়নো ঐশ্বব ওটা যে