পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫৩৬

561 ১ নব্য পৰ্ব কৰিন্তি সকল ত। বা কীৰ্ত্তন কৰো তেতিয়া এয়ে মোৰ লৈ যি শুভ বাৰ্তা যোৰ ভাৱ আছে তাকে ব্যাণাৰণ কৰিব লৈ ময় খ্ৰীভৰ শুতবায় বনব্যয় বিনা কালো। ময় ৪৯ এটায় মানুহকৈ মুৎ ঘুচে ভচ সৰহ মY ই পাবলৈ আপোনাকে এইৰে বন্দী কৰিছে। ২০ যিলহীহঁত পাবলৈ মই যিদীইভ ভি যিদীৰ নিচিন ইসিলো শাৰীনহতক পবলৈ ময় শাস্ত্ৰী ধীনহতক প্ৰতি শাস্ত্ৰাবনৰ নিচিনা হৃই ছিলো। ময় ২১ কৃতি শাস্ত্ৰবিহীন হৃই কিন্তু ভতি শা স্ৰাবী হৃই শাস্ত্ৰবিহীন মানুহ বিলাকক পাবলৈ শা স্ত্ৰ বিহীন মানুহ বিলাক পতি শাস্ত্ৰবিহীন নিচিনা ২১ হৃইছিলো। নিৰ্বলী মানুহ পাবলৈ ময় নিৰ্বলী ইত পুতি নিৰ্বলী আছিলো ময় এটায় বিব ক কৰাৎ কেবিলাক মানুহ ভৰিবলৈ এটা মানুহক ২৩ পূতি, এটয় বিক কৰা হয়। ময় তোমোলাকে সৈতে শুভবাৰ্তাৰ ভাগীবলৈ শুভবাৰ্তা দেচিব ২৪ নিমিত্তে ইয়াক কৰোঁ। তেলোকে ইয়াক নেলা নে যিবিলাকে কথা বা িলড়ে সেইবিলাক এটায় লড়ে কিন্তু কেবল এ জনে বেচ পায় তোযেলাকেও ২৫ যিহতে পাব ধৰিব ভেনেকৈ লতা। যেয়ে জিকিব থেজে সি এট+ঃ কথাতে মিতাচাৰী সেইবিলাকে ফয়নীয় কিবীটি পাবলৈ ইয়াক কৰে কিন্তু গ্ৰাফি ২৬ ঘ্নয়নীয় কিৰীটি নিকোনে। এয়েই ময় লড়ে S 2