পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫৩১

556 ৭ ওসম পৰ্ব কৰিন্তি সকল সু~ি ফে ন কন্দাৰ নিচিনাকৈ 'ঘৰিব লুপ আৰু হব যিৎ যিবিলাক সেইবিলাকে ৰত্ন নকৰাৰ নিচিন। কৈ চৰিব লগ দ্বাৰু কিনেতাইতে গযকিৰ ৩১ নিচিনাকৈ ম্যাচৰিব লগ্ৰাৰু এই স°-সাৰৰ ব্যথা ৰীহঁতৰ যেনেকৈ ৰাপাৰ নহয় এনেকৈ ঘচৰিব ৩২ ল কিয়নো এই সত্য বেলি বই যায় কিন্তু তোমোলাক নিশ্চিন্ত ময় দেবি মেলে। ঘ বিয়ৈ যি সি পুত্ৰ সন্থীয়া বন ঐশ্বৰ সন্তোষ ৩৩ কেনেকৈ কৰিব পাৰিব আঁকে চিন্তে কিন্তু বিবাহিত যি সি বৈষয়িক বনেৰে ঘHেন তিৰোতাক্ কেনে ৩৪ কৈ সন্তোষ লগাব অয়াকে চিন্তে। ঘৰু বিবাহি তাৰে ঘবিবাহিতা ছোৱালিৰে ভেদ ঘাসে ঘাবিয়ৈ তিৰ যি তাই পহুৰ সয়াি বনতে শৰীৰ ঘানা দুয়ো শুষ্ক হৃবলৈ কাৰ্বাৰ কৰে কিন্তু বিবাহিত যি তাই বৈষয়িক বনতে পেন্ পয়েকক কেনেকৈ ৩৫ সন্তোষ কৰিব ইয়াৰে ভয় কৰে। যায় এই ক তোমোলাকৰ লাভৰ নিমিত্তে কও তোমোলা ক ওপৰ ফঁদ পেলাবৰ কাৰণ ন হয় কিন্তু সুবাব হৰি ঘধেf আৰু তোমোলাকৰ চাঞ্চল্য ৰহিৎ ৩৬ মনৰ পভু সেবা কৰাৰ নিদানে। কিন্তু স্ত্ৰবিয়ৈ: ছোৱালি ৰেঘডিও স্টুলি যেদি কোনোবায় ভাবে তাই যৌবনাৱস্থা যেদি চৰি যায় গ্ৰাফ যেদি প্ৰয়োজন হয় তেব তাই গ্ৰাম্ েওঁৰ নিচি কৰিলে পা ন কৰে সিহঁতে বিবাহ কৰো