পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫১৭

512 ২ দ্বিতীয় পৰ্ব কৰিন্তি সকলক তি! ৬ ভাৰতে গ্ৰাচি। সয়ুগ যি সকল সেই সকল মাজত ঘসি বিদা কও হয় কিন্তু এই অভৰ বিদ বা এই জগতৰ নাশ ঘধিপতিহঁত বিদ্য। ৭ ন হয় কিন্তু যি গুপ্ত বিদ্যা বৃশ্বৰে আমাৰ যোদ্ধা5েf জাতৰ ঘাগেই নিৰ্ম্মিাচল যাক এই জাতৰ কোনো ৮ ঘবিপতিএ নেজানিলে কিয়নো সিহঁতে যেদি তাক জানলেহেতেশ তেবে যহিমাযুক্ত শ্বৰক কল হত ন কৰিলেহেঁতেন কৃম্বৰৰ সেই গঢ় বিদ্যা ৯ কও। কিন্তু যেনেকৈ এই লে| গ্ৰাচে যিবিলাকে স্বশ্বৰক চেনেহ কৰে সিহতৰ নিকোনে তেওযিং যুগু, কৰিছে সেয়ে কি আয় চএ দে নয় কানে না ১০ নয় মানুহ [ন সেযোৱা নয়। কিন্তু অপেনি ঘাঝাৰ দোৱাৰ শ্বৰে ঘামাৰ তাক প্ৰেীচিক কৰিচে কিয়নো আয় এটাইৰে শোব কৰে ১১ ঘৰু শ্বষ গীৰ বৰো শোব কৰে। কিয়নো যানুহৰ সাজস্থ গ্ৰাত্মিক বাতিষেকে মানুহৰ মনৰ কথা কোনে কানে তেনেকৈ শ্বৰ ঘাআক বিনে ১২ খৃশ্বৰৰ কথা কোনেও নেজানে। যি বস্তু সৃশ্বৰ বিনামোলে ঘামাকে দিয়ে সেই বস্তু জানিবলৈ ঘামি স-সাৰি যাত্মক পোৱা যায় কিন্তু জ্বশ্বৰ ১৩ পৰা ওলোৱা ঘৰত্মাক পাইচে॥ -লে। কিক বিদ শিকায় যি কথায় সেই কথাৰে ন হয় কিন্তু বৰ্ম্মান্মায় যি কণিকায় সেই কৰে ঘাম এক পৰমাৰ্থিক