পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৫১৬

২ দ্বিতীয় পৰ্দু কৰিন্তি সকল পৃতি। 541 ২৭ ম হ মানুহ নায়। কিন্তু কোনো পাণীএ তেঁওৰ ঘাস ক ন কবলৈ চিয়নিহঁতৰ পৰিহানিকৰি বলৈ শ্বৰে ব্ৰাত মূf বহানি মনস্থ কৰিছিল ২৮ ঘৰু ভবন্তু বেহানিৰ পৰিহানি কৰিবলৈ বুদ্ধ ২৯ গুৰ নিলি বেহানি মনস্ত কৰিছে ঘৰু ঐশ্বৰে এই বুদ্ৰাৰ তল নিন্দনীয় বেহা: মনস্ত কৰিছে আৰু বৰ্তমান বেহানিৰ পৰিহন কৰিবলৈ দু বৰ্তমান (ব ৩০ হানিফে। মনস্ত কৰিছে। কিন্তু যি যিশু of বিদ্যাকে পৰম?fকে শুদু তত্ত্বকে মুতিকে বৃক্ষৰে ৩৪ ঘুমালৈ কৰাহুইচে তেওৰ দোৱাৰায় তো মা লাক্ (ভ শুৎ ঘ ছ! যেনেকৈ এই গাৰ আচে যি গ কথা কয় সি ক্বশ্বৰ নিমিত্তে সৰ্ব্বক কও। পৰ্ক ভায় সকল হে যায় যেতিয়া তেলোক ৰেলৈ ২ ঘহিলা তেতিয়া বাক্যৰ ৰা বিদ্যা পইতা ফুহি ২ ঐশ্বৰৰ যাণ পাচিক কৰিবলৈ ময় নাহিলো। কিয়নো যিশু ভ ঘা তেঁও জশ হত ইয়াক ব্যতিৰেকে ঘৰু একো ময় তোমোলাকৰ মাজত ৩ নে জানো যে এই নিয়ম ঘোঁচিল। তেতিয়া দুৰ্বল তাৰে ভয়ে বড় কম্বনেৰে তামোলাকু ওচৰ ৪ ময় ছিলো। ঘা তামোলাকৰ বিশ্বা মানুহ ৫ বিদ্যা যেন ম হয় কিন্তু ঐশ্বৰৰ প্ৰভাৱতে হয় এই নি মিত্তে যোৰ' বাক্য স্থাৰু কৰ্শন মানুহৰ বিদ্যৰে মনোহৰ?ff নাতি কিন্তু স্থানৰ দৃঢ় মানতে