পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৯

46 ৪২ দ্বাদশ পৰ্ব মতিউভনিত। জাৰিয়া কৰিব কিয়নো যোনাহৰ কীৰ্ত্তনৎ সিইতে মন পালটালে কিন্তু দেan যোনাকৈ বতু এজন ৪২ আয়া ঘাচে। দুফি দেশৰ ৱৰী। এই মানুহে সৈতে শোবৎ যিয় ই সিহঁতৰ জগত্ ওলিয়াৰ যিহেতুক তেও পৃথিবীৰ সীমাৰ শলমন বিদা শুনিবলৈ ঘহি কিন্তু দে। শলয়াকৈ বড় এজন্য ৪৩ সৎ ঘাচে। ঘশুচি ঘ'নায় যেতিয়া মানুহক এতি যায় তেতিয়া জিৰণী বিচাৰি শুকান্ হয়ে দি গতি ৪৪ কৰে কিন্তু তাকে নে পায় তেতিয়া সি বোলে যোৰ যি আশুমণবা গ্ৰহিলোঁ তালৈকে যয় ওভতি যও ৪৫ দ্যাৰু এলে তাকি ঘুতোৱ ঘৰু সজোৱা পায় পাচে সেই ভূগৈ গ্ৰাপোনাকৈও দুভ ঘৰু সৰ ক লগ লৈ সিহঁতে সৈতে সোমায় তাতে বাহ, লয় সেই হেতুক সেই মানুহৰ পাচে স্মাণকৈও না হয় এই পাতকি মানুহবিলাকৰো এনে ইব। ৪৬ 3েও মানুহে সৈতে কথা কৈছিল সেই বেলা দে ঙেও যাকে ঘৰু তেও ভায়েকহঁতে বা থিয় ৪৭ ই তেঁবে সৈতে কথা কব [জিলে। তেতিয়া এক মানুহে তেঁও কলেগৈ বেলে তোমাৰ যাৰায় ঘাৰু তোমাৰ ভায়াইতে বাজ হিয়ৈ ই তুমি। ৪৮ সৈতে কY কব থেকে। কিন্তু যি মানুহে তেও কৈচি তাৰে স্মাৎ তেও ৪ত্তৰ কৰিলে বোলে যোৰ যায় কোন্ ঘৰু যোৰ ভয়ই বা কেন। ৪৯ পচে তেও ঘাপোনাৰ শিষ্য সকললৈ হাৎ মেলি দেখুৱালে বেলে যে ঘায় ঘাৰু ভয়তো এই ৫ দে কিয়নো যেয়ে ঘুমাৰ সুৰণি ণিতৃৰ সন্মতে কম কৰে সেয়ে মোৰ ভায়ো ভনীও স্ময়ে।